Weerwolven 12 - De Snackbar

Specs

Specs

Aantal spelers	15
Setting en spelers	De snackbar van Ans en Frietje
Winnaar en afloop	Burgers
Spelverloop	?
Vertellers	Roobs en Gerine

Spelregels

• Het spel bestaat uit max 15 spelers.
• Dit spel vergt commitment. Je bent veel breintijd kwijt aan weerwolven en half meedoen is heel lastig.
• Kies voor het spel een naam en profielfoto. Veranderen tijdens het spel is niet toegestaan. Je naam moet er zo uitzien: [slack naam] ([karakternaam]).
• Het bewerken van berichten kan tot 1 minuut na plaatsen.
• Het verwijderen van berichten is niet toegestaan.
• Stemmen is verplicht. Als je twee keer niet stemt word je uit de vriezer geworpen, en zul je bovendien het volgende spel niet mee kunnen spelen.
• Is er een reden waarom je tijdens het spel het spel wil verlaten, laat dit dan weten aan de verteller. Dit spel zal uiterlijk 26-7 afgerond worden.
• Houd er rekening mee dat je medespelers ook werk en een privéleven hebben.
• Zet je status standaard op offline op die manier is niets af te leiden uit wanneer je online bent.
• Zet je status op “Deelnemer” als je toegelaten wordt tot het spel.
• De poll voor de stemming wordt geopend om 10.00 en sluit om 20:00. We zullen dit spel blind stemmen. Na sluiting zal de stemming openbaar worden gemaakt.
• De wolven en speciale rollen stemmen tussen 20.00 en 22.00.
• De afhandeling van de rollen gebeurt in de ochtend direct na de aankondiging van de moord.
• De stem van de de cheeseburgermeester (burgemeester) telt voor twee. Bij een gelijke stand geeft de stem van de cheeseburgermeester doorslag (ook als de cheeseburgermeester zelf niet op een van die twee spelers heeft gestemd).
• Bij het sterven van een speler wordt de rol van deze speler bekend gemaakt.
• Bij het sterven van de cheeseburgermeester kiest deze een nieuwe cheeseburgermeester.
• Voorafgaand aan het spel krijgen de spelers hun rol te horen.
• Lig je uit het spel, dan mag je nog blijven kijken maar niet meer communiceren met spelers die nog leven. Je wordt dan uitgenodigd in het #sectator-kanaal (Ja dat is goed gespeld!). Pas dan ook direct je status aan naar Dood.
• Dood betekent dood! Met levende spelers praten levert schorsing op
• Het is niet toegestaan berichten van de verteller of Dolfje te delen. Ook screenshots van iets anders dan quotes van spelers zijn niet toegestaan (bijvoorbeeld een lijst met kanalen of het stemhok).
• In algemene zin (voor eventuele overige overtredingen) geldt dat het breken van de regels of niet opvolgen van de instructies, kan leiden tot een sanctie vanuit de verteller(s). Afhankelijk van de ernst van de situatie kan besloten worden je uit het spel te halen, en/of te schorsen voor een of meer volgend(e) spel(len).
• Onderlinge communicatie is toegestaan. Met /wwkanaal maak je een kanaal aan en zo nodig je de vertellers uit. Let op de naamgeving. Voor dit spel heten de kanalen ww12-[kanaalnaam].
• Wil je meekijken? Gebruik dan het commando /wwikkijkmee. Hiermee wordt je automatisch in het ‘dorp’-kanaal en het kijkerskanaal toegevoegd.

We spelen dit spel met 3 Illumibami en 12 burgers. Sommige spelers hebben beschikking over attributen die hen kunnen helpen:

• 1 ziener (burger). Deze snack beschikt over een vleesthermometer die ‘s nachts subtiel in een van de andere snacks kan worden geplaatst. Bami heeft duidelijk een andere temperatuur dan alle andere snack vullingen, waardoor de speler met de vleesthermometer kan achterhalen of een snack bij de Illumibami of de Burgers hoort. Bovendien bevat de vleesthermometer een klein detectiesysteem dat een alarm doet afgaan als er een speciaal attribuut in de buurt is. De ziener ziet daarom dus zowel de affiliate als de eventuele speciale rol van de bekeken spelers.
• 1 baljuw (burger). Deze snack beschikt over een rol aluminiumfolie. Elke nacht kan de baljuw 1 snack uitkiezen om in te pakken met aluminiumfolie, waardoor deze veilig is voor de Illumibami. De baljuw mag maximaal 3 keer dezelfde speler beschermen.
• 1 cupido (burger). Deze snack beschikt over een satéprikker, waarmee cupido 2 andere snacks aan elkaar kan spiezen. Het lot van deze spelers is daarna onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Als een van hen sterft, sterft de ander ook. Als zij niet dezelfde affiliatie hebben moeten zij samen overblijven om te winnen, als zij wel dezelfde affiliatie hebben winnen ze als hun team (Illumibami of burgers) wint.
• 1 jager (burger). Deze snack beschikt over een Vorpel (mes-lepel-vork). Hoewel de vorpwel onschuldig oogt is het het ultieme wapen voor een snack. Als de Jager sterft zal deze daarom ook niet aarzelen om een andere speler mee de dood in te nemen.
• 1 1 verhuller (Illumibami). Deze Illumibami snack kan eenmalig een plas mayonaise inzetten die het eerstvolgende slachtoffer (van een lunch (lynch) of midnight snack (wolvenkill)) volledig doordrenkt. Hierdoor is het niet meer mogelijk om te achterhalen wat de rol van dit slachtoffer was. De speler kan zelf vlak voor het uitgieten van de plas wel zien wat de rol van deze persoon was, en krijgt dit via DM te horen van Ans en N_F (van Hans en Frietje).

Tijdschema

• 08.00-10.00 Bekendmaking gebeurtenissen in de nacht
• 10.00-20.00 Stembussen open
• 20.15-20.30 Bekendmaking rol van ‘gelunchte’ speler
• 20.00-22.00 Wolven en speciale rollen stemmen

Let op: zaterdag om 12 uur sluit de inschrijving en verdelen we de rollen. Het is fijn als je rond die tijd even online komt, zodat je als je cupido bent gelijk je keuze door kunt geven. En zo niet dan zwaait er wat.

Verhalen

Uitnodiging

Het spel speelt zich af in Snackbar Hans en Frietje, gerund door de altijd gezellige Ans, en haar mysterieuze partner N_F. Om precies te zijn speelt het spel zich af in de vriezer van de snackbar.

Jullie zijn allemaal snacks, en zoals jullie weten is het hoogste doel in het leven van een snack om Snack van de Maand te worden. De klanten van de snackbar staan elke keer weer in de rij om de maandaanbieding te proberen, elke maand weer feest, de ene snack nog lekkerder dan de ander. Hoewel… elke snack… Laten we eerlijk zijn: niet alle snacks zijn lekker. Waar de viandellen, berenhappen en kipvingers terecht hun plaatsje verdiend hebben op de menukaart van snackbar Hans en Frietje is er één snacksoort die niet is als de anderen. Een bonk vet gevuld met een starchy, smakeloze koolhydraten massa: De Bamihap.

Nu moeten we dat de Bamihap niet kwalijk nemen. De Bamihap is niet begonnen als een zo’n brok ellende. Vroeger stond de bamihap bekend als het hemelhapje, en was de schijf gevuld met een smakelijke ragout met stukjes spek en champignon. Het hemelhapje stond zelfs op het punt om voor de tweede keer tot snack van de maand verkozen te worden. De andere snacks waren blij met het succes van het hemelhapje, want zo’n lekkere snack van de maand betekent meer klanten.

Maar toen waren daar de Illumibami: een secret society met als doel om de Nederlandse snackindustrie van binnenuit kapot te maken. Langzamerhand proberen zij de snackbar over te nemen, door burgers en andere snacks te villen en vervolgens te vullen met bami. Als de Illumibami hun zin krijgen zal het niet lang duren voordat snackbar Hans en Frietje haar deuren zal moeten sluiten, waarmee de snacks ongegeten achterblijven in de vriezer - Een schrikbeeld voor elk lekker hapje. Inmiddels is een deel van de snacks al gevuld met bami, met als doel hun bami-evangelie verder te verspreiden. De overgebleven snacks houden moedig stand, ze sterven nog liever dan dat ze zich met bami laten vullen. Aan jullie de taak om de Illumibami te ontmaskeren, door elke avond bij de lunch (:iseewhatyoudidthere:) een snack voor te dragen die die dag gefrituurd, doorgesneden, en in de prullenbak gegooid wordt. De de Illumibami slaan ook elke nacht toe voor een midnightsnack, waarbij zij een lekkere, nietsvermoedende, onschuldige snack meedogenloos de frituur in gooien en voeren aan de meeuwen. Want if you won't take the bami, get out of the kitchen.

Op jullie verzoek beginnen we zaterdag met spelen, dan spelen we de burgemeestersverkiezing en slaan de Illumibami voor het eerst toe voor een midnightsnack. Vanaf zondag spelen we elke dag (inclusief weekenddagen) een lunch en een midnightsnack, waardoor we met 15 spelers uiterlijk zondag (maar waarschijnlijk eerder) klaar zullen zijn. Info over de rollen volgt nog.

Inschrijven kan door hier /wwikdoemee te typen, en meekijken door /wwikkijkmee te typen.

Openingsverhaal ahum ahum.. is this thing on? Test 123..

Alright! Gaan met die kroket Retteketet met je kroket gaan we weerwolven op mayogolven zodat we zij met sesampitten kunnen scheiden van hen die vol met bami zitten!

microphone:

arrow_down:

boom:

De ochtend in snackbar Hans en Frietje begon als alle andere. Ondanks de dreiging van de Illumibami werden de snacks met een gerust gevoel wakker. Ze hadden een fantastische avond achter de rug. De cheeseburgemeester had een inspirerende speech gegeven waarin zij duidelijk had gemaakt dat de Illumibami nooit zouden winnen. Ze sprak: “To Bami or not to Bami, that is the question. En het antwoord is: NOT TO BAMI!”. Na een luid gejuich vervolgde ze haar speech: “Willen jullie MEER of MINDER snacks gevuld met Bami?”. Daarop waren spreekkoren losgebarsten die nog nadreunden in de hoofden van de snacks “MINDER, MINDER, MINDER!!!”. “Dan gaan we dat regelen!” waren de laatste woorden van de cheeseburgermeester voor ze van de ijskuip die ze als podium gebruikte afstapte.

Helaas werd al snel duidelijk dat het optimisme van de avond daarvoor te voorbarig was geweest. Toen meneer Bitterbal begon aan zijn ochtendwandeling door de vriezer zag hij iets vreemds. Een paar kleine korreltjes. Dichterbij gekomen zag hij dat het sesamzaadjes waren, en dat er bovendien een chaotisch spoor van sesamzaadjes naar de uitgang van de vriezer liep, met hier en daar een plukje witbrood. Ongerust liep meneer Bitterbal naar de uitgang van de vriezer, die hij voorzichtig op een kiertje zette. Wat hij daar zag zou de rest van zijn leven op zijn netvlies gebrand blijven. Een spoor van druipende gesmolten kaas liep langs de deur van de vriezer naar beneden. Voorzichtig keek hij om de hoek van de vriezerdeur, en trof een afschuwelijk tafereel. Mosterdspetters op de muren, uitgesmeerde curry over de vloer, en een soort vleesvlokken... maar wat? Eenmaal de hoek omgekomen keek hij recht in de ogen van Ans & N_F’s trouwe viervoeter, gevreesd door elke snack, Lobbes. Met de stukken burger nog tussen zijn tanden en de mayo druipend uit zijn bek, was het meteen duidelijk wat voor lot de cheeseburgermeester getroffen had. Al terugrennend naar de vriezer, vrezend voor zijn leven, zag hij nog één laatste bericht op de vloer, geschreven in de laatste restjes curry... “They may take our lives, they may fill us with bami, but they will never take our freedom!!!!”

Dit kon maar 1 ding betekenen: De Illumibami hadden toegeslagen, hadden de cheeseburgermeester hardhandig uit de vriezer gewerkt, waarna deze op lugubere wijze door Lobbes was vermoord. Snel liep meneer Bitterbal naar zijn medesnacks om het verdrietige nieuws te vertellen. Daarna begon het overleg. Snacks zijn van nature volgzame wezens, ze hebben behoefte aan duidelijke structuur. Niet te verwarren met de wirwarstructuur van een bamiblok. Daarom besloten zij om nog diezelfde dag iemand aan te wijzen die de rol van Snackleider over kon nemen. Om de oude burgermoeder te eren besloten zij bovendien dat deze taak voor altijd bekend zou staan als de Cheeseburgermeester. De snacks vroegen meneer Bitterbal of hij geen interesse had in de rol, maar meneer Bitterbal besloot zich tijdelijk terug te trekken in een oude pizzadoos, om zijn verdriet te verwerken. Daarom lag de vraag wie de nieuwe cheeseburgemeester zou worden nog helemaal open…

Zaterdag avond - cheeseburgermeesterverkiezing

Ondanks het verdriet om het verlies van de voormalig cheeseburgermeester waren de snacks vastbesloten om door te zetten. De Illumibami hadden ze geraakt waar het pijn deed, maar de snacks beseften dat ze niet anders konden dan doorgaan. En doorgaan deden ze. Een spannende strijd om het cheeseburgermeesterschap barstte los.

De verkiezingsbeloften waren groots, de campagne intensief. Er werd zelfs budget vrijgemaakt voor een verkiezingsposter. Een van de kandidaten stelde voor om de voedsel-en-warenautoriteit in te schakelen (toch wel de bamihap onder de agentschappen). Toen ze van dit plan hoorden waren Ans en N_F not amused. Dit zou niet alleen betekenen dat hun trouwe viervoeter voortaan buiten moest blijven, maar ook dat ze een flinke boete zouden krijgen. Daarom lieten ze “per ongeluk” de vriezer op een kiertje staan en grepen ze net iets te laat in toen Lobbes met ongekende souplesse de bovenste plank van de vriezer opsprong en @Rico (Kalfskroket) uit de vriezer sleurde. De kroket was nog in leven, maar ondanks zijn bevroren toestand was Lobbes er in geslaagd om een hapje uit zijn linkerbovenkant te scheuren.

Ans en N_F zijn streng doch rechtvaardig, dus stopten ze Lobbes voor het verder uit de hand zou lopen. Liefdevol legden ze de gehavende kroket - net uit het zicht van de snacks - op het aanrecht. Ze bedekten zijn afgescheurde stukje met ei en paneermeel, en legden @Rico (Kalfskroket), die vanaf dat moment bekend zou staan als Aangevreten_Kalfskroket, terug in de vriezer en sloten de deur.

Ondertussen werd @Kaassoofflé (Soof) door een overtuigende meerderheid van de snacks tot nieuwe burgemeester gekozen. Ze waggelde elegant naar de ijsdoos, en vleide zich tegen de onderkant van het witte broodje dat twee medesnacks voor haar ophielden. Daarna werd ze belegd met een plakje kaas, en werd de bovenkant van het broodje voorzichtig aangedrukt. Cheeseburgermeester @Kaassoofflé (Soof) begon haar taak als eerste burgemeester van de vriezer met een cheezy speech:

Beste burgers, snacks, garnituur, Bedankt voor jullie vertrouwen! Ik ben vereerd dat ik jullie cheeseburgermeester mag zijn en de zaak van Hans en Frietje mag gaan runnen! Wij gaan die gore bamihapjes pakken!

TL;DR: @Kaassoofflé (Soof) is Cheeseburgermeester

Zondag ochtend - Eerste midnightsnack Na een krokante dag en een minstens zo smeuïge avond was de rust wedergekeerd in de vriezer. De nieuwe cheeseburgermeester was gekozen, en voorzichtige stappen werden genomen in de 5 fasen van rauw. Na ontsmetting en roeren was daar nu een fase van frituren aangebroken. Morgen weer een maaltijd. Of toch nog eerder?

@Timo (Frikandel XXL) werd wakker van gerommel en een penetrante geur, niet de snacksuele geur die normaal in de vriezer hing in de morgen. Het was donker, dat was normaal. Maar het was warm... Het stonk... En er was een hoop onverklaarbare herrie die niets te maken had met het rustige gebrom van de vriezer. Toen hoorde @Timo (Frikandel XXL) het onmiskenbare geritsel, en kon hij ineens de pijnlijk schelle kreten en flapperende geluiden plaatsen. DE VUILNISZAK. Voor @Timo (Frikandel XXL) tijd had om een uitweg te vinden schoten de snavels van de meeuwen als kogels door de vuilniszak. Lichtstralen vulden zijn gezicht, waardoor hij nog nog net op tijd de meeuw in de ogen kon kijken die “MINE! MINE!” krijste voordat hij doorboord werd door de onverbiddelijke snavel van het dier.

@Timo (Frikandel XXL) tastte om zich heen op zoek naar iets om zich mee te verdedigen toen zijn handen zich om twee bekende voorwerpen sloten: een spijker, en het voorwerp dat hij al maanden stiekem in zijn doos bij zich bewaarde. Hij liet de spijker links liggen, greep met beide handen zijn geliefde voorwerp vast, en zwaaide wild zich heen. Hoewel de meeuw even afgeleid werd door het geschitter van de rol aluminiumfolie liet deze zich niet intimideren. Minachtend pikte de meeuw de rol uit de inmiddels steeds zwakker bewegende arm van de frikadel, schudde er wild mee, en smeet de rol naast de frikadel neer. De meeuw verplaatste zijn poot, waardoor @Timo (Frikandel XXL) niet meer kon ademen of praten. Met zijn laatste krachten pakte hij de spijker, en kraste een bericht voor zijn dorpsgenoten in een losgescheurd stukje folie.

Met een ferme haal van zijn snavel reet de meeuw @Timo (Frikandel XXL) uiteen. Om elk stukje en kruimeltje werd gevochten door een steeds groter wordende groep meeuwen, met een steeds luider gekrijs. Het lawaai maakte dat een van de snacks om de vriezer op een zette om te kijken, net op tijd. De wind pakte het stukje aluminiumfolie op en blies het door de ramen van de snackbar, net langs de vriezer. De snack pakte het stukje folie, riep de andere snacks bijeen, en las met een statige stem de laatste woorden van de frikadel voor:

Pas op de soof onze BM

Om een blijvende herinnering aan @Timo (Frikandel XXL) te houden plaatsten de snacks een abstracte graffiti tekening van hem op zijn oude doos, met daarbij een gedicht:

Frikadel XXL? Nee nu niet Frikadelete

TL;DR: Dood: @Timo (Frikandel XXL) Rol: Baljuw (rol aluminiumfolie)

Zondag avond - Eerste lynch

Na een onrustige morgen, waarin de snacks tranen met tuiten huilden om het verlies van de frikadel, wilden ze de verantwoordelijke Illumibami pakken. De strijd was spannend, de snackschuldigingen vlogen over en weer. Uiteindelijk was de overtuigende meerderheid het er over eens dat @Kaassoofflé (Soof) de eerste snack zou zijn die ze op bami zouden controleren. Maar hoe?

“Ik heb een idee!” zei @Rico (Aangevreten_kalfskroket).. “Hoe heet zo’n ding dat de mensen wel eens gebruiken, dat een snijding, een schepding, en een prikding ineen is? Als we nou eens zo’n ding zouden gebruiken om die kaassoofflé open te snijden en op bami te controleren?”. “Goed idee!” riep @Mikeisik (kipknots) “En toevallig weet ik het! Zo’n ding heet een spork! En het geluk wil dat ik kan lezen, en dat ik toevallig een doos waar heel groot “SPORKEN” op staat zie aan de overkant van de keuken! Dus als een van jullie nou op avonfrituur gaat om die op te halen?”. De anderen vonden dat een krokant plan: Het idee om op een beschaafde manier te controleren of @Kaassoofflé (Soof) een hart van bami of een hart van kaas had klonk hen als bubbelend frituurvet in de oren.

Meneer Bitterbal, die in de loop van de middag voorzichtig uit de pizzadoos gerold was, bood zich als vrijwilliger aan voor deze gevaarlijke missie, om zo een positieve flip te geven aan zijn verdriet.”Be the snack you want to see in the world”, zo sprak hij. Een gevaarlijke missie volgde, de snacks keken af en toe om een hoekje van de vriezer, en zagen dat Meneer Bitterbal fritastische strapatsen uithaalde om bij de doos met sporken te komen. Ruim 3,5 uur later kwam meneer Bitterbal hijgend en enigszins ingedeukt terug in de vriezer. Hij overhandigde trots de servet waar hij de spork voorzichtig in had gevouwen aan @Lourens (Rupsband met modder) , die hem op stond te wachten. Met een gespannen gezicht opende @Lourens (Rupsband met modder) het servet. De andere snacks zagen zijn gezicht betrekken. “Maar… Maar… Maar…” stamelde hij. “Dit is alleen een prikding en een schepding! Deze heeft helemaal geen snijding!” Geschrokken kwam @Mikeisik aangehopt. “Je hebt gelijk…” stamelde hij. “Dit is een spork, een combinatie tussen een spoon en een fork…”.

Daar zaten de snacks dan, met een spork zonder snijding. Inmiddels was het al laat geworden, en de snacks beseften dat er geen andere optie was dan de spork te gebruiken. “Ik zal het wel weer doen” verzuchtte @foaly (halve haan). Parmantig liep hij op @Lourens (Rupsband met modder) af, pakte de spork over, en hief deze, met enige moeite, op. De andere snacks hielden @Kaassoofflé (Soof) vast aan haar hoekjes, ze hadden goed grip op het paneermeel. @foaly (halve haan) ging in de aanslag staan. Hij duwde de spork met al zijn kracht omlaag, maar @Kaassoofflé (Soof) deukte maar een klein beetje in. Opnieuw bracht hij de spork omlaag, terwijl hij “aaaahhhhrrrrrrrr” schreeuwde, het kwam uit zijn hanentenen. Maar de korst van @Kaassoofflé (Soof) bleef intact.

Daarop stapte @BasPatat naar voren. Hij had een drukke dag gehad, maar hij zou dit snackje wel even bereiden. Hij rukte de spork uit de inmiddels trillende vleugel van de halve haan. @BasPatat zette een paar stappen achteruit, zuchtte een paar keer diep, sprintte op @Kaassoofflé (Soof) af, en zette de spork met kracht in haar korst. @Kaassoofflé (Soof) scheurde open en kaas droop als pus langs de spork naar buiten. Gespannen keken de snacks toe. Was daar alleen kaas te zien of ook stukjes bami? @BasPatat gaf een ruk aan de spork om nog een keer toe te slaan, maar de spork had zich vastgegrepen. @BasPatat gaf een ruk, en @Kaassoofflé (Soof) gilde het uit. Daarop scheurde @Kaassoofflé (Soof) nog verder open, ze was nu in de lengte doormidden gescheurd. @BasPatat hief zijn handen omhoog en vlak voor de tweede klap, keek hij verschrikt op naar wat er aan de spork hing. Was dat.. kon het echt? Een stank vulde de lucht. Na beter kijken was het inderdaad geen kaas wat er aan was blijven hangen, het was.. BAMI. De elite onder de fritte sloeg rood uit, een waas trok voor zijn ogen. Hij draaide de spork. Dit voorwerp mocht dan wel geen snijding hebben, maar tegen een woedende bak frietjes kan geen snack weerstand bieden. Goudgeelheet als frituurolie begon @Baspatat de Cheesbamimeester leeg te scheppen. “WEG. BAMI. NIET. IN. MIJN. VRIEZER.” Bami vloog in het rond en een van de scheppen kazige bami vloog recht in het gezicht van @foaly (halve haan), die niets anders kon dan verschrikt toekijken. Eindelijk, voor deze ene keer, sprakeloos.

De aanblik was te veel voor Meneer Bitterbal, hem was een beschaafde manier van controleren beloofd, niet deze horrorshow. Hij besloot de snacks voorgoed te verlaten. Voorzichtig pakte @Shoarmaaike de spork, die lichter was dan zij had verwacht op, en overhandigde hem aan Meneer Bitterbal. De andere snacks keken stilzwijgend toe: Het hoefde niet uitgesproken te worden dat de spork nooit meer gebruikt zou worden. Meneer Bitterbal bond de spork op zijn rug met een stukje karton, nam afscheid en ging op pad. Hij probeerde hetzelfde pad af te leggen als die middag, maar kwam al snel onder de voetzool van een klant terecht. Hoewel het onderscheid tussen Meneer Bitterbal en de spork niet meer heel duidelijk was aarzelde Lobbes niet om Meneer bitterbal in 1 hap te verorberen. Daarmee verdween ook Meneer Bitterbal voor altijd uit het leven van de snacks, en was de vloer weer prachtig gedweild..

De snacks begonnen aan de ondankbare taak om het ellendige hoopje snack dat ooit een met bami gevulde kaassooflé was op te ruimen. Toen @Mascha [kipnugget] een plakkerig stuk korst van de vriezerwand scheurde zag ze een klein briefje dat tussen de korrels paneermeel verborgen had gezeten. Daarop stonden de laatste woorden van @Kaassoofflé (Soof).

Helaas, Pindakaas. Ik verlaat je, Mijn hoedje gaat naar mijn shoarmaatje. Alvast beterschap, Jullie worden geïnjecteerd met een verse bamihap. Ik ga lekker chillen bij de snacktators, Bye, bye, haters. Wat een kaassoof-flater, Ik spreek jullie kaassooff-later.

@Shoarmaaike stapte naar voren. Waar de ceremonie gisteren nog een bepaalde elegantie had gehad was het vandaag meer een klusje dat nog afgehandeld moest worden. @Han (Worst) hield beide broodjes omhoog, en @DesiGuusje (Goulashkroket) kwam aansnellen met een plak kaas. @Shoarmaaike ging snel tussen het broodje staan, de goulashkroket bedekte haar met kaas, en de worst drukte de boel stevig aan. Zonder verdere ceremonie sprak @Shoarmaaike haar eerste woorden als burgermeester:

Dag lieve snacks. Wat een bamazzel dat we nu meteen een bamihapje gepakt hebben. Het voordeel is, dat jullie nu dus weten dat ik te vertrouwen ben. Laten we snel de rest van de bamihapjes pakken, shoar-maatjes :v::skin-tone-3: Mochten jullie nog interessant DM contact gehad hebben met Sophie, zie ik die graag tegemoet. We pakken ze!

TL;DR: Dood: @Kaassoofflé (Soof); Rol: Illumibami (wolf); Nieuwe cheeseburgermeester: Zoals altijd zijn namen van alle andere spelers een reactie op RP in de vriezer of random.

Maandagochtend - Midnightsnack

Met gemengde gevoelens ging @StefB (Loempidel) die nacht in zijn doos liggen. Ja, ze hadden een Illumibami ontmaskert, maar wie weet wat ze deze nacht zouden gaan doen? Waren ze wel veilig? Wat was de prijs die ze voor deze daad moesten betalen? Wie zijn de Illumibami, en waar zijn ze nu? Onrustig en driftig woelend in de kruimels viel hij in slaap.

Zijn slaap was echter van korte duur, nog geen twee uur later werd hij ruw gewekt toen zijn doos van de vriezerplank werd gesmeten. De loempidel schoof uit de uitgescheurde zijkant van zijn doos, zo en snackte zo tegen de muur. @StefB (Loempidel) keek op, op zoek naar zijn ruwe wekkers. Met samengeknepen ogen zag hij twee figuren opdoemen in het donker. “Hé! Wie zijn jullie?! Durven jullie loempiwel? Stelletje baminaaiers!”

Het bleef even angstvallig stil, maar naarmate de Illumibami dichterbij kwamen hoorde @StefB (Loempidel) steeds duidelijker een geluid dat door zijn ziel sneed… Iets van metaal... Een mes? Nee. Een spies? Hij kon het niet goed zien. Toen de Illumibami eenmaal dichtbij genoeg waren zag hij was het was: Het was onmiskenbaar het geratel van een frituurmandje over de grond. @StefB (Loempidel) rolde achteruit maar hield zich stoer. “HA! Een frituurmandje?! Is dat alles wat jullie kunnen bedenken, me frituren? Ik had jullie hoger zitten, maar dit, vette losers!” Maar de Illumibami stopten niet met lopen. @StefB (Loempidel) krabbelde overeind en bleef achteruit lopen tot hij met zijn rug tegen de muur stond. Hij voelde het koele rooster van de frituurmand tegen zijn hele lichaam en zag de intense genoegzaamheid in de ogen van de Illumibami terwijl ze het rooster dwars door hem heen drukte. Zijn loempiavel spatte als glas uiteen en van zijn frikadellige binnenkant bleef niets anders over dan reepjes frikadel.

De Illumibami keken genoegzaam toe. Toen ze terugliepen naar de vriezer pakte een van hen een briefje op dat uit de doos was gerold. Daarop stonden de laatste woorden van de loempidel:

Hallo wolven, What goes around, comes around, succes in je eentje! Groetjes, p.s hey burgers pak ff die laatste wolf groetjes

Verbaasd keken de 2 Illumibami elkaar aan. Wat zou dit te betekenen hebben?

……. 1 minuut pauze (laten we ze niet te veel kwellen :P)

Hijgend klommen de twee overgebleven Illumibami terug de vriezer in. Ze stonden nog na te genieten toen ze plotseling een stem hoorden. Een stem die zachtjes zong en huilde “My loneliness.. is killing me, and I…”. Verbaasd en geschrokken keken de illumibami elkaar aan. Dit geluid kwam van dichtbij… te dichtbij. “I must confess.. I still believe”, Dat kwam uit de buurt van de plek waar ze zojuist de doos met wijlen @StefB (Loempidel) naar buiten hadden gesleurd. Maar daar lag nog een doos, een doos die precies tegen de doos van de Loempidel aangelegen moest hebben, met precies dezelfde grootte scheur in de zijkant. Pardoes rolde er een snack uit die scheur, huilend en zingend tegelijk: “When I am not with you I lose my mind”. De Illumibami zagen een lange staaf die een verwarrend snacksy dansroutine uitvoerde, onderwijl tranen met tuiten huilend. De staaf bukte, kwam overeind en schreeuwde meer dan dat hij zong “Give me a siiiiigggggnnnn”. De illumibami zagen dat de lange staaf een voorwerp uit de doos had gepakt. Huilend rende @Rob (Viandel) op de Illumibami af, zijn vorpel als een lans in de aanslag “HIT ME BAMI ONE MORE TIME!”. Angst werd zichtbaar op de gezichten van de Illumibami. Deze viandel was bewapend!

Zijn wanhoop en paniek waren zo groot dat @Rob (Viandel) als een wilde op de illumibami afstormde. De Illumibami hadden hiervoor getraind: Ze stapten soepel uit elkaar, terwijl ze een bamisliertje tussen zich in straktrokken. In zijn waanzin was @Rob (Viandel) niet in staat om op tijd te stoppen. Dat kon hem ook niet meer schelen, zijn geliefde was gestorven dus Suicide by Bami was de enige optie.

Het was een kans van 1 op een miljoen, maar het gebeurde. De Viandel struikelde over het strakgespannen sliertje. Door zijn enorme vaart kwam de vorpel met een ontzagwekkende kracht in het ijs van de vriezer terecht. Dat zou nog niet zo’n ramp zijn geweest, ware het niet dat het krokante lijf van @DesiGuusje (Goulashkroket) zich precies tussen de vorpel en de plek waar de vorpel in het ijs terecht zou komen bevond. Zij werd in één keer dwars doormidden gesneden. De ramp werd nog groter toen @Rob (Viandel) - onvrijwillig - door zijn momentum naar voren werd geslingerd. Als een fierljepper on steroids vloog de viandel rechtstreeks de vriezer uit, in de vlijmscherpe bladen van de plafondventilator. Het eerste blad dat hem raakte sneed slechts het topje van zijn lijf, dat op het aanrecht schoot, maar de tuimeling die dat veroorzaakte maakte dat het tweede blad hem diagonaal doorkliefde. De twee helften vielen naar beneden, waar Lobbes ze behendig uit de lucht hapte. Het smakkende geluid en de deken van slijm zouden het laatste zijn wat @Rob (Viandel) meekreeg voor hij dit snackleven achterliet, naar het frietnamaals.

Toen de andere snacks wakker werden zagen ze de ravage. Op de grond lag een frituurmandje met reepjes loempidel die de Illumibami niet goed hadden opgeruimd, op het aanrecht lag een piepklein stukje viandel, en in de vriezer lag een doorkliefde goulashkroket, haar pittige vulling sijpelde langzaam naar buiten. Wonderlijk genoeg had @DesiGuusje (Goulashkroket) het de hele nacht volgehouden. Toen ze haar geliefde snackvrienden zag was kon ze eindelijk met een gerust hart haar laatste adem uitblazen, maar niet voor ze sprak:

Blijf luisteren, blijf kijken. Ik heb me laten afleiden en ben hier beland. Succesvolle verdere reis gewenst, allemaal.

De Illumibami die het briefje van de loempidel gevonden had vond de laatste woorden eigenlijk te grappig om ze niet aan de andere snacks te laten lezen. Daarom verstopte de Illumibami ze in de doos waar de viandel geleefd had, bij het briefje van de viandel. Niet veel later ontdekten de snacks in de uitgescheurde doos waar de viandel geleefd had beide briefjes, samen met een uitgebreide collectie servetten origami. De afscheidswoorden van @Rob (Viandel) luidden als volgt:

Marcel is écht Cupido! Bericht aan 100p: neem contact met hem op, verdoe geen zienerbeurt aan hem. Laat hem jullie spreekbuis zijn! Als hij dood gaat, is het slechts Cupido die eraan gaat --> niet boeiend (alleen maar tijdrekken in de zienerjacht, prima) Oja en de snacks die me het minst overtuigd hebben: Mikeisik en Lourens. Ziener, go for it. Ik heb ook nog een persoonlijke gedicht:

---

Lieve Loempidel, gekke del. Man o man, jij kan er wat van. Ik heb je alle hoeken van de vriezer laten zien, en dat elke nacht een keer of tien. Bedankt voor de fijne tijd, die de illumibami ons benijdt. Afscheid nemen bestaat friet :heart:

---

Jaren later zouden de leden van de vriezer nog spreken over de gebeurtenissen van deze nacht, maar voor nu stonden de overgebleven snacks voor een raadsel. Een mysterie. Intens verdriet en schok zou hun niet mogen tegenhouden. Ze moesten door.

TL;DR: Vannacht was een slagveld. Overleden: @StefB (Loempidel), Rol: Burger, tevens koppeltje Overleden: @Rob (Viandel), Rol: Jager, tevens koppeltje Overleden: @DesiGuusje (Goulashkroket), Rol: Burger, meegenomen door de Jager

Maandagmiddag - lunch

Bij alle snacks borrelde die dag de stinkende woede, als frituurvet dat al weken geleden vervangen had moeten worden. In één klap waren ze drie burgers kwijtgeraakt: Het worst kaas scenario. Al snel waren de burgers het erover eens dat @Lourens (Rupsband met modder) wel eens een van die smerige bamiblokken zou kunnen zijn die die nacht hun dierbare vrienden te grazen hadden genomen. Daarom aarzelden ze niet om die lunch te kijken of de vlezige buitenkant van de rupsband misschien slechts een façade was voor een vulling van wanstaltige slierten.

De burgers grepen @Lourens (Rupsband met modder) beet, sleurden hem van zijn plekje in de vriezer, en pinden hem met punaises vast in het aangekoekte ijs van de middelste plank van de vriezer. @Lourens (Rupsband met modder) stribbelde aardig tegen, probeerde de burgers uit te laten glibberen, maar het had geen baat. De vloer was inmiddels wel zo snackglad geworden dat ze 17 punaises nodig hadden om de rupsband op zijn plaats te houden. De punaises hadden ze die middag gevonden op het aanrecht, waar ze plechtstatig afscheid hadden genomen van het laatste restje van @Rob (Viandel).

De eer was aan de nieuwe burgemeester @Shoarmaaike, die van harte instemde met het verzoek om @Lourens (Rupsband met modder) te controleren op bami. Overdag was zij een doodnormale cheeseburgermeester, maar ‘s nachts kwam haar ware obsessie boven en hield zij zich maar met 1 ding bezig: Een afbeelding van een gekroonde kikker uit een prikblok. Een van de minimensen die eens op bezoek was geweest in de snackbar had het plaatje uit zijn prikblok gescheurd en achteloos achtergelaten, zonder zijn prikpen ook maar een keer te gebruiken. Het plaatje fascineerde de cheeseburgermeester eindeloos. Avond na avond drukte ze haar vinger “pop pop pop” op de stippeltjes van het prikplaatje, terwijl ze zich voorstelde hoe bevredigend het zou zijn als het niet haar vinger maar een prikpen was die de bewegingen maakte, zodat er overal gaatjes zouden verschijnen.

Nu zou ze haar kans krijgen. Er verscheen een hongerige glans in haar ogen toen haar de 18e punaise overhandigd werd. De cheeseburgermeester haalde diep adem, en begon in de rupsband te prikken. De eerste prik nog voorzichtig, maar al snel nam muscle memory het over, en binnen een minuut was er onder luid geschreeuw duidelijk een afbeelding van een gekroonde kikker verschenen, die de rupsband van top tot teen bedekte. Hijgend keek de cheeseburgermeester op naar de andere snacks, die onvrijwillig een stap achteruit zetten. Dit was het moment waar de cheeseburgermeester al jarenlang elke avond over fantaseerde. De cheeseburgermeester plaatste de punaise in het gaatje precies de bovenste punt van de kroon, nam een hortende ademstoot, en ritste de hele afbeelding van de gekroonde kikker open, van stipje naar stipje met een ongekende bevrediging. @Lourens (Rupsband met modder), nog volledig bij zinnen, gilde inmiddels zo hard dat Lobbes verwachtingsvol voor de vriezer kwam staan. De cheeseburgermeester negeerde het geschreeuw, pakte de kikkervormige vleesflap stevig beet, en sloeg deze open. Op een dun velletje vlees na bestond de volledige binnenkant uit een gore Bamimassa, omgeven door glibberige mayo. “Hasta la vista bami!” riep @Shoarmaaike uit.

De snacks waren in alle staten. Ja, ze waren even geschrokken van de felheid waarmee hun cheeseburgermeester tekeer ging, maar het resultaat mocht er zijn. Gegeven het slagveld van de avond daarvoor waren de snacks het erover eens. Deze Illumibami zou gestraft worden. En zonder Meneer Bitterbal om te protesteren waren ze het erover eens: Dit einde zou niet genadig zijn. De snacks plakten de afbeelding van de kikker weer provisorisch vast door deze langzaam met de 17 punaises vast te pinnen, maar niet voordat ze 2 snackhanden vol bami verwijderd hadden.. De 18e punaise smokkelde @Shoarmaaike mee naar haar doos, niemand hoefde te weten wat zij daar later die avond mee zou doen. Terwijl de punaises zich in zijn lijf boorden schreeuwde @Lourens (Rupsband met modder):

“Tot ziens, lieve babi hapjes van me. Gelukkig hebben we de ziener vannacht”

De snacks smeten een van de handen bami door de keuken. Klodders bami met mayo lagen her en der verspreid. Lobbes ging enthousiast op jacht naar elk sliertje. Dit gaf de snacks de kans om de weerloze @Lourens (Rupsband met modder) mee naar het urinoir te slepen, waar ze hem met geweld in het sifon plaatsten. De jammerlijke kreten van de rupsband werden al snel gedoofd toen het sifon afgesloten werd. De snacks gebruikten de andere hand bami om veilig, en met een enigszins voldaan gevoel terug te keren naar de vriezer.

Het zou nog weken duren voor de rupsband volledig opgelost was. De oplettende bezoeker van snackbar Hans en Frietje kon al die tijd een zacht kermend geborrel horen elke keer als een klant het urinoir bezocht.

TL;DR: Dood: @Lourens (Rupsband met modder). Rol: Illumibami met een plas mayo (verhuller).

Dinsdagochtend midnightsnack Na een ongewoon rustige dag in de vriezer, gevolgd door de ontmaskering van de tweede Illumibami, waren alle snacks vredig gaan slapen. Het enige geluid dat te horen was, was het zachte gebrom van de vriezer, en het aanzienlijk hardere gebrom van het gesnurk van zowel @Foaly (halve haan) als @Han (Worst). Het leek alsof ze een soort snurk-off hielden, de een nog harder dan de ander. Maar het kon niemand schelen, de vriezer had weer één Illumibami minder, en dat was the snack of the matter.

Maar niet overal was het rustig. Nee, waar de meeste snacks vredig lagen te snurken tussen de kruimels, was in het holst van de nacht de overgebleven Illumibami gearriveerd op Illumibami HK (Hoofd-Koelbox). Daar werd de laatst overgebleven Illumibami streng toegesproken door de leider, via een snacktalietverbinding. “Illumibami, welkom. Je missie is goed begonnen, maar vergeet de verliezen niet de jullie hebben geleden. Je hebt gefaald, en daarvoor zal je kruimelen. Niets is zonder consequenties en de missie gaat boven alles.” “J… Ja meester” stamelde de Illumibami. “STILTE!” schreeuwde de OpperBami. “Het ziet er niet goed uit... Nee zeker niet! You want the bami? You can’t handle the bami!”. Dit trof de Illumibami in de ziel. Maar de Illumibami zou zich niet zomaar aan de kant laten schuiven, bami zat in de Illumibami’s bloed, sterker nog, de Illumibami bestond vrijwel volledig uit bami. “Jawel meester! Dat kan ik wel! Ik beloof het u!” Even was de OpperBami stil. Toen sprak hij: “Goed… Je bent niet voor niets gekozen, het kan nog goed komen. Voer het geheime ritueel uit, en pak de strijd weer op! Mayo the snacks be ever in your flavour!”.

Gedwee ging de laatste Illumibami aan de slag. De Illumibami kookte de rituele bami, sneed de rituele prei, bakte het rituele omeletje, sneed het rituele hamblok in kleinere blokjes, snipperde de rituele knoflookteen, zette de rituele wok met het rituele frituurvet op het fornuis (dit was verder geen ritueel fornuis, elke hittebron zou volstaan), voegde de rituele walgelijke kruidenmix toe, en ging fluitend in de weer. “I love the smell of bami in the morning”, verzuchtte de Illumibami, “it smells like… bamictory”. De laatste illumibami schepte de inmiddels tot een snotterige massa gewokte bami in het daarvoor bestemde rituele bakje, en ging met geheven hoofd op pad naar de vriezer. Bij de rand van de koelbox draaide de Illumibami met eerbied in zijn ogen nog eenmaal om naar de plek waar vlak daarvoor nog het hoofd van de Opperbami te zien was geweest. De Illumibami leus schitterde daarboven op de muur. ‘Veni, Vidi, Comedi'. En zo geschiedde.

Vastberaden stapte de overgebleven Illumibami terug de vriezer in. In één streep trok de Illumibami door naar @Mascha [kipnugget] , griste haar bij een van haar min of meer kipvormige uitstuplingen, en sjorde haar de vriezer uit. Alle subtiliteit was verdampt, alle twijfels waren weggenomen. Het ritueel had de Illumibami de ogen geopend. En door het snurkfestijn in de vriezer bleef deze schermutseling door de rest van de snacks onopgemerkt.

Ruw werd @Mascha [kipnugget] voortgesleept. De vriezer uit, de vloer over, dwars door een plas kwijl van Lobbes. Lobbes keek op, maar besloot dat de blik in de ogen van de Illumibami het niet waard was, en liet zijn kop weer op de vloer zakken. @Mascha [kipnugget] spartelde kippig tegen en probeerde los te komen. Uit haar knapperige kippenklauwtjes kwam ineens een gevaarlijke punt richting het oog van de Illumibami, maar de illumibami had al eerder laten zien over een ongelofelijke reactiesnelheid te beschikken. De illumibami draaide onder de vleesthermometer door, en sloeg in een beweging een arm om de weerloze nek van de kipnugget. Angstig liet @Mascha [kipnugget] de vleesthermometer vallen. Met een ferme zwaai zwengelde de Illumibami haar de frituur in, die veel te heet en zonder mandje klaar stond. Met geen enkele uitweg was het genot van de frituurolie maar van korte duur. “NEE!” schreeuwde @Mascha [kipnugget], “Dit is GEEN moment voor bami!”. “Dit is een práchtmoment voor bami! Nu stil, stuk minderwaardig frituur, je tijd is voorbij.” De Illumibami zette de vleesthermometer in de frituurpan, verwijderde het pinnetje dat de maximumtemperatuur begrensde en draaide de knop steeds verder open, tot de olie zo heet was het venstertje van de vleesthermometer knapte. De Illumibami wierp een laatste grijnzende blik op het inmiddels duidelijk te krokante lijf van @Mascha [kipnugget], en spuugde een stinkende van bami doordrenkte klodder naar de frituurpan. “Nobody puts bami in a corner”, sprak de illumibami, draaide de temperatuurknop omlaag, en stapte terug naar de vriezer.

De volgende dag trof de cheeseburgermeester bij de ochtendcontrole het tafereel aan. Het was een afschuwelijk gezicht. Daar, tussen de verkoolde slierten vleesthermometer, dreef @Mascha [kipnugget]. Zwartgeblakerd. Doordrenkt met olie, en ellende. De andere snacks werden snel bij elkaar geroepen, met vereende krachten tilden ze een frituurmandje de pan in om @Mascha [kipnugget] uit de olie te vissen. Maar zodra ze met het frituurmandje de voormalige kipnugget raakten, spatte ze in poeder uiteen. Teneergeslagen keerden de snacks terug naar de vriezer.

De befaamde kippige maar vooruitziende blik van @Mascha [kipnugget] stelde ook nu niet teleur. Tot hun verrassing zagen ze bij terugkomst in de vriezer, waarvan @Martin (Vlammetje) voor de zoveelste keer de deur had laten openstaan, een briefje tevoorschijn komen uit de smeltende voorste ijslaag van de onderste plank. Daarop stonden de laatste woorden van @Mascha [kipnugget]:

Lieve snackjes, Helaas ga ik jullie verlaten, ik ga naar de snacktators. Houd vooral HAN in de gaten! Het snack me goed, ik kruimel in vrede!

TL; DR: Dood: @Mascha [kipnugget]. Rol: Ziener (vleesthermometer).

Alsof het nog niet genoeg was ging niet veel later de deur van de vriezer open. @Roobs (Ans, van Hans en Frietje, vertelster) en @N_G (N_F van Hans en Frietje, verteller) wilden de snacks voor die dag achter de toonbank leggen. Ans rommelde wat op de middelste plank. “He, kijk nou N_F”, sprak Ans. “Hier helemaal achterin de vriezer ligt een halve haan! Die staan toch al lang niet meer op de kaart?” N_F haalde haar schouders op. “Waar de haan kraait is een fileermes” sprak zij, en pakte de halve haan aan van Ans. “Misschien wel lekker voor Lobbes?” Vakkundig ging N_F in de weer, niet veel later lag daar een keurig in stukjes gesneden @foaly (halve haan) op een rijtje. Lobbes stond al verwachtingsvol te wachten. Een voor een gooide Ans de stukjes kip naar Lobbes, die ze behendig uit de lucht hapte, soms zelfs met een halve draai. Na een knuffel over zijn bol ging Lobbes weer rustig in zijn mandje liggen.

TL; DR: Dood: @foaly (halve haan). Rol: Burger. Reden: Overtreding regels.

Dinsdagavond lynch

Ooit hadden snackbars als die van Ans en N_F een slechte reputatie. Snacks zouden “ongezond” zijn, en “dikmakend”, en “slecht voor je cholesterol”. Tsja… Het natuurlijk enorm lastig vast te stellen wat gezond is. Daarom gebruiken de meeste mensen als stelregel: Gezond zijn begint met je gezond voelen. En wat er gezond uitziet voelt gezond. Snode snackbareigenaren als Ans en N_F beseften maar al te goed dat ze hier gebruik van konden maken, mensen zouden zich kiplekker voelen, óók in de snackbar. Nee, júíst in de snackbar. Als ze maar de juiste uitstraling wisten te creëren.

En waar kon je dat beter doen dan in De Vitrine. De vitrine is het walhalla van snackglorie, de hemel van de hapjes, het paradijs van het paneermeel, het hoogst haalbare van de frituurbare... je snapt het, daar kun je je als snack niet ongezond voelen. En de klanten koesterden dezelfde warme gevoelens als ze een blik in de vitrine werpen: Het is er groen, het is er aangenaam en het ~lijkt~ is er schoon, al is dat vooral schone schijn. De klanten van snackbar Hans en Frietje voelden zich er uiterst gezond bij. De oorzaak van deze appetijtelijke uitstraling? Decoratiegroen.

Wat de klanten van snackbar Hans en Frietje niet door leken te hebben is dat deze levensecht lijkende gezonde groene bedjes van sla waar de snacks tussen gepresenteerd worden... helemaal niet echt zijn. Sterker nog, uiteindelijk zijn snacks gewoon ongezond. Toch kun je het de klanten van snackbar Hans en Frietje niet kwalijk nemen dat zij zich zo lieten misleiden, daar doen Ans en N_F ook flink moeite voor, en verder niet moeilijk over. Zo maakt Ans er de gewoonte van om als het flink druk is in de snackbar opzichtig kroppen sla te hakken op het snijplankje dat ze daar al sinds de opening van de snackbar voor gebruikt, “Voor in de vitrine”. Nou, niet bij Hans en Frietje. Ans en N_F gruwelden allebei van sla, en hadden oorspronkelijk Ans en N_F het plan gehad om Lobbes de sla te voeren, maar hoewel het beest geen kieskeurige eter was als het op snacks aankwam haalde hij zijn hondenneus op voor sla. Daarom flikkert Ans tot op de dag van vandaag de gesneden sla aan het eind van de dag linea recta de prullenbak in. Plastic is fantastic en die groene verdeelgazonnen blijven tot in het einde der tijden groen, zelfs als je nooit schoonmaakt.

De snacks waren zich terdeege bewust van de kracht van decoratiegroen en concludeerden samen dat dit fris ogende gezondheidsfoefje hoogstwaarschijnlijk bij uitsnack geschikt zou zijn om @Han (Worst) te controleren op bami. Vol goede moed gingen ze op pad naar de vitrine, de worst achter zich aan sleurend. Daar aangekomen keken ze elkaar wat verbouwereerd aan. Want… Hoe dan? @BasPatat was meer van het doen dan van het marineren. Hij snokte woest een van de decoratieblaadjes uit zijn decoratiegroenhoudergaatje en beworstelde @Han (Worst) er furieus mee. Dit leverde vooral gegiechel op van de kant van de worst, die uitermate slecht tegen kietelen kon. Dit irriteerde @BasPatat zo dat hij de worst met een vlakke hand in het gezicht sloeg, de decoratiegroenhouder oppakte en met een grote, wobbelende slinger uit de vitrine op de grond gooide. Daarna werkte hij @Han (Worst) hardhandig in dezelfde richting en wierp hem ruw op de decoratiegroenhouder, met het doel om de inmiddels bleek weggetrokken worst te spietsen op de decoratiegroenhoudergaatjes. In zijn gejaagdheid was @BasPatat vergeten eerst de blaadjes te verwijderen, waardoor dat plan jammerlijk mislukte. De worst kwam ongelukkig terecht, vertoonde diverse scheuren, maar niet genoeg om zijn binnenkant te controleren. @Martin (Vlammetje) wierp op dat ze misschien toch de blaadjes moesten proberen, maar dan met een aanloopje. Verrassend genoeg leek dit te werken, waar het blaadje de worst raakte ontstonden kleine gaatjes waar het vet uit droop. De snacks ontdekten echter al snel dat @Martin (Vlammetje) stiekem een aantal spelden in het blaadje had gevouwen, en dat vonden ze vals spelen.

Uiteindelijk besloten de snacks dat ze er met dergelijke subtiliteiten niet zouden komen. De cheeseburgemeester nam haar verantwoordelijkheid, en gaf de opdracht om alle decoratieblaadjes te verwijderen, om de worst hier vervolgens mee op de naakte decoratiegroenhouder vast te binden. Toen de worst eenmaal vastgebonden zat was het zaak om hem met kracht op de decoratiegroenhouder te duwen. @Han (Worst) sijpelde inmiddels vet en vleessappen uit zo veel gaten en scheuren dat het worstenlijf van @Han (Worst) zo glad was geworden dat het niemand lukte om genoeg kracht te zetten.

Daarop verwijderde @Marcel (Eierbal) het slahakmes van de ietwat ingedeukte houten snijplank waar Ans elke dag als een groots actrice, met veel bombarie de sla op sneed. De deuk waar het hakmes van Ans normaal gesproken terecht kwam was precies worstvormig. Bij @Han (Worst) aangekomen drukte @Marcel (Eierbal) de snijplank stevig aan, maar meer dan wat gekerm van @Han (Worst) leverde dat niet op. Daarop rolde @Marcel (Eierbal) zich bovenop de snijplank en liep wat heen en weer. Deze ervaring was bijna te veel voor @Han (Worst), niet in de minste plaats omdat een van de decoratiegroenhoudergaatjes precies in zijn verschoven wervel drukte met elke stap die de Eierbal zette. De worst had inmiddels spijt dat hij zijn afspraak met de chirosnacktor van vorige week had afgezegd. “Help eens even!” riep de eierbal, en alsof ze er op hadden staan wachten namen @Rico (Aangevreten_kalfskroket) en @Mikeisik (kipknots) een elegante aanloop en sprongen bovenop de plank. @Rico (Aangevreten_kalfskroket) probeerde daarbij nog een salto te maken, maar vergat daarbij te compenseren voor het feit dat hij door zijn aangevreten toestand inmiddels niet meer helemaal in balans was, waardoor hij met zijn krokante billen op de plank belandde. @Han (Worst) had het inmiddels zwaar te verduren, de plastic richels sneden langzaam in de varkensdarm die zijn binnenkant bijeen hield, als visnetpanty's om een bierbuik. Het was duidelijk dat er nog meer gewicht nodig was en @Shoarmaaike stapte op de plank. Even leek het alsof er weer niets zou gebeuren, maar toen gleed @Han (Worst) langzaam steeds dieper in de decoratiegroenhoudergaatjes, tot hij volledig doorboord was. Het gekerm klonk steeds harder, steeds vreemdere geluiden kwamen uit de keel van de worst, hij had duidelijk een mental snackdown. De krankzinnige geluiden werden zo hard dat de snacks bang waren dat Lobbes zeker op het geluid af zou komen. @BasPatat - thinking on his friet as always - pakte snel een van de decoratieslablaadjes en duwde deze zelfgenoegzaam over de mond en neus van de worst. Gespannen bleven de andere snacks toekijken, niet zeker wat ze nu moesten doen. Niet veel later was de worst stil.

Nu bleef de vraag: Was deze worst gevuld met gekruid varkensvlees of met bami? Voorzichtig verwijderen de snacks de snijplank. Omdat de worst volledig vervlochten was met het houdertje van het decoratiegroen, was er nog steeds geen duidelijkheid over de vulling van @Han (Worst): Bami of Banie? Er zat niets anders op dan de worst stukje bij beetje van de decoratiegroenhoudergaatjes te scheuren. Langzaam verloren de snacks hun hoop: Het enige dat uit Han kwam was een kruidige vleesmassa, er was geen spoortje bami te ontdekken. Het lukte de snacks met geen mogelijkheid om de stukjes worst die in de individuele decoratiegroenhoudergaatjes zaten los te peuteren. Daarop besloten ze de gevonden spelden te gebruiken om de decoratiesla zo in de stukjes worst te prikken. Geen klant die het merkte, al ging de sla na verloop van tijd wel wat stinken.

Peinzend keerden de snacks terug naar de vriezer. Hadden ze hier misschien iets te veel van genoten? Bij het opruimen van het cellofaan waar de worst ‘s nachts verbleef vonden ze, na een zoektocht die veel langer dan verwacht in beslag nam, zijn laatste woorden, die hun ambivalente gevoelens alleen maar bevestigde:

Dank lieve medeburgers voor de gezelligheid. Het was hier fucking koud, dus ben blij dat ik ergens naar toe mag waar het warmer is. Dacht dat ik de eindstreep al had gehaald gister, maar kwam een kink in de kabel door wat falen in pluimveevak. Deze kamikaze was even nodig voor wat laatste helderheid. Ik heb alles gedeeld met Rico die kan onze BM helpen de laatste bamihap op te ruimen. Marcel als je nou iets duidelijker had gecommuniceerd had je de overwinning ook mee kunnen vieren.. Het ga jullie goed.

TL;DR: Dood: Han, Rol: Burger

Woensdag ochtend midnightsnack - Ijsje

De illumibami had de snacker op 3 uur gezet, om in het holst van de nacht het volgende slachtoffer op hoogstwaarschijnlijk lugubere wijze om te leggen (red. we zullen zien wat er uit komt). Urenlang lag de illumibami in de duisternis te frituren, te opgewonden om in slaap te vallen. Toen de snacker eindelijk ging stond de Illumibami dan ook gelijk rechtop naast het bed, en ging op pad. De keuze voor het slachtoffer van die avond was snel gemaakt. Als een puber die ver na de afgesproken tijd thuis kwam sloop de Illumibami richting de stok waar de @Marcel (Eierbal) ‘s nachts op sliep. In tegenstelling tot de Illumibami was het de Eierbal wel gelukt om in slaap te vallen, wat wonderlijk was aangezien hij de aanval ergens ook wel verwachtte.

De Illumibami was goed voorbereid, sloop naderbij, en sprak in het oor van de Eierbal: “heeeeeeere’s Bami!!!”. Voordat @Marcel (Eierbal) een kans had om te reageren propte de Illumibami een paar decoratieslablaadjes (stiekem achterover had gedrukt tijdens de lunch) in zijn mond. Nadat zeker was dat de Eierbal niet kon schreeuwen, stopte de duivelse snack hem snel in een lege puntzak, en bond het zakje dicht met een strook vershoudfolie.

De Illumibami sleepte de puntzak achter zich aan, richting de ijsmachine die achter de vitrine prijkte. Het plan was om het hoofd van de Eierbal met kracht tegen de spuitmond van de softijsmachine te duwen, dan de hendel over te halen, en net zo lang te wachten tot de Eierbal uit elkaar spatte in een ondefinieerbare brij van korst, ei, kerrieachtige deegsubstantie en softijs. De Illumibami opende gretig de zak en greep het hoofd van @Marcel (Eierbal) beet. De Illuminati ademde diep en haalde uit. Met een genadeloze klap werd de spuitmond zeker 3 centimeter in het hoofd van de Eierbal gedreven. Een rilling ging door het lijf van de Illumibami, die met maniakale blik opkeek. De Illumibami stond klaar om de hendel van de ijsmachine over te halen, maar zag vanuit een ooghoek iets wat nieuwe inspiratie bracht. Buiten stond een gedateerd, beschadigd en verkleurd decoratief softijsje van zo’n anderhalve meter hoog. Ans en N_F hadden deze aangeschaft omdat de mensen anders misschien zouden denken dat zij als eerste snackbar in Nederland geen softijs verkochten. Met glimmende ogen Illumibami bond de puntzak weer dicht en sleepte deze mee naar buiten, door het luik dat Ans en N_F voor Lobbes hadden gemaakt voor als hij heel nodig moest maar de klanten allemaal tegelijk wilden bestellen (bijvoorbeeld bij de introductie van een nieuwe snack van de maand).

Bij het decoratieve softijsje aangekomen werd duidelijk dat deze hoogstwaarschijnlijk bij opening van de snackbar al vierdehands was geweest. Naast de smoezelige verf, de wanstaltige hoeveelheid vogelpoep en de leus die een van de plaatselijke hangjongeren op de zijkant had gespoten (“Je moeder is niet boos maar teleurgesteld”) zaten er flink wat scheuren in het decoratieve ijsje. Bovendien had iemand er een - gelukkig niet al te groot - gat in getrapt in de voet van het ijsje (mogelijk diezelfde hangjongere, maar Ans vermoedde dat N_F haar frustratie over het feit dat Ans voor de zoveelste keer nee had gezegd tegen haar huwelijksaanzoek een keer gebotvierd had). Met de zak op de rug klom de Illumibami naar boven, naar het inmiddels grijsgroen verkleurde puntje van het softijsje. Daar scheurde de Illumibami de zak open, legde de Eierbal haast teder neer en schopte hem toen met een noodvaart van het softijsje af. Precies zoals de Illumibami het gepland had fungeerde het ijs-gedeelte van het softijsje als een soort glijbaan, die @Marcel (Eierbal) lanceerde, waarna hij tegen het favoriete paaltje van Lobbes terecht kwam. Daar kleefde de Eierbal plakkerig naar beneden, waarna hij met een plof op de grond belandde. Hij had nu een vorm die duidelijk nooit meer zou rollen, het had inmiddels meer weg van een eierpiramide.

De Illumibami klom behendig naar beneden en inspecteerde het resultaat. De Illumibami mocht niet ontevreden zijn, maar met het ritueel nog vers in het geheugen zou een laatste finishing touch niet ongepast zijn. De Illumibami kantelde de Eierbal richting het ijsje. Het begon @Marcel (Eierbal) te dagen wat hem te wachten stond toen hij het scherpomrande gat in de voet van het decoratieijsje steeds dichterbij zag komen. De Illumibami grijnsde, en zei "Weet dit, dwazig ei, I've been a bami man and I've been a snack man, and I choose bami every fucking time". Nog even had @Marcel (Eierbal) hoop dat het gat misschien precies groot genoeg zou zijn, dat de Illumibami hem alleen naar binnen zou gooien. Maar hoe kleiner de afstand werd, hoe duidelijk hij de scherpe, gekartelde randen kon onderscheiden, hoe e~v~identer het hem leek dat het niet zou gaan passen. Daarin zou hij ongelijk krijgen. De Illumibami zette kracht, en duwde de Eierpiramide met een draaiende beweging door het gat. Een spiraalvormige krokante eier-deeg sliert verscheen aan de binnenkant van het ijsje. De ervaring was onbeschrijfelijk en niet alleen omdat de mond van de Eierbal nog steeds gevuld was met decoratieslablaadjes. De Illumibami nam de tijd, en stond op het punt om het laatste stukje van de voormalige Eierbal langs de vlijmscherpe rand te rijten. Toen bedacht de Illumibami zich, en verzuchtte “You either die a bamihap, or live long enough to see yourself become questionable snackbar decoratie". Het laatste stukje Eierbal nam de Illumibami mee terug naar de vriezer.

De volgende ochtend vonden de overgebleven snacks een vermolmd stuk voormalig eierbal, dat aan de ijsdoos in het midden van de vriezer gepind was met een frietvorkje. Ze zochten uren naar een spoor van het lijk van hun geliefde @Marcel (Eierbal), maar konden de rest niet vinden. Wel vonden ze een satéprikker en een prachtig gekalligrafeerde en geïllustreerde brief, waarbij de eierbal zorgvuldig van alle puntjes een hartje had gemaakt. Daarop lazen zij:

Smakelijke snacks, mijn tijd is dan nu ook gekomen. Heb vertrouwen in jullie cheeseburgermeester (lees: ze is gezien en bevestigd burger) maar ga vooral ook zelf je contacten nog eens langs. De overwinning is binnen handbereik, jullie gaan het halen. Als Mike het niet is dan kan ik niet anders dan luid applaudisseren naar het laatste stuk bami. Het ga jullie goed.

TL;DR: Dood: Marcel. Rol: Cupido (satéprikker)

Woensdag avond - lunch

Met nog steeds gemengde gevoelens verzamelden alle snacks met uitzondering van de Kipknots zich die avond rond de ijsdoos. De dag daarvoor waren ze geconfronteerd met hun meest zieke, zwargeblakerde impulsen, en daar waren ze van geschrokken. Hoewel ze er vrij zeker van leken te zijn dat ze de laatste Illumibami gevonden hadden was het enthousiasme waarmee ze de avond daarvoor op @Han (Worst) teekeer waren gegaan nu ver te zoeken. Daarom besloten ze hem een kans te geven: Als hij zou toegeven dat hij Illumibami was zouden ze de bami operatief verwijderen door een gat te maken aan zowel de bovenkant als onderkant, en hem op de ijsmachine te monteren. Hoewel dat verdacht veel leek op de methode die de Illumibami de dag daarvoor had willen gebruiken om @Marcel (Eierbal) op gruwelijke wijze te vermoorden, sprak het voor de snacks dat ze in elk geval de intentie hadden om de kipknots in leven te houden. In theorie zou de bami naar buitengespoeld worden door het ijs, zouden ze de eindstukjes weer kunnen vastzetten (het doorhaalmiddel stond al klaar), en zouden ze de kipknots daarna verbannen uit de snackbar.

Met een positief gevoel over hun extra smeuïge en ronduit sympathieke plan liepen de snacks richting @Mikeisik (kipknots). “Luister kippie”, zei cheeseburgermeester @Shoarmaaike, “Hoe het gisteren gegaan is… Dat is niet hoe wij zijn.. we zijn niet bamibaars, het was, een snackscident. We weten dat jij de laatste Illumibami bent.” @Mikeisik (kipknots) keek verbaasd op en riep uit: “Shoarhaaaai Maaike.. why so bamious? You’ve got the wrong snack, ik ben de laatste Illumibami helemaal niet”. @Shoarmaaike hief haar hand om hem tot stilte te manen. “Spaar je adem, Mikeisbami, we weten al hoe gaar het is, en je koolhymisdaad is niet te vergeven. We kunnen je natuurlijk gewoon in de frietsnijder gooien, maar we willen je een kans geven. Geef nou maar gewoon toe dat jij de laatste Illumibami bent, dan zullen we je sparen. Je kunt hier dan natuurlijk niet blijven, maar je zult in elk geval je leven nog hebben.” De andere snacks vonden dat een heel redelijk voorstel van de cheeseburgermeester. @Mikeisik (kipknots) keek net iets te nonchalant op. “Snacks, you had my bamiosity, but now you have my attention.. maar ik ben snack. Snack, all snack en nothing but the snack.”

Daarop besloten de snacks dat de kipknots misschien enige aanmoediging nodig had om zijn ware aard te onthullen. “ You fucked with the wrong snack.. gooi hem in de doorhaalvloeistof!” riep @BasPatat. “Ja! Ja!” riepen de andere snacks. “Pas maar op! Want dat is super plakkerig!” @Mikeisik (kipknots) trok een wenkbrauw op. Het was niet dat hij het hele procedé niet serieus nam, maar het bakje doorhaalvloeistof op het aanrecht zag er niet bepaald bedreigend uit. “De.. de doorhaalvloeistof! Nafrituurlijk” zei hij. Hij kon zijn grijns maar met moeite onderdrukken. @BasPatat haalde zijn 23 patatschouders op, vatte de kipknots bij zijn stokje, en duwde hem hardhandig door de uitgang van de vriezer, richting het aanrecht. De andere snacks rolden en hobbelden opgelaten achter hen aan. “Laatste kans!” zei @BasPatat toen ze bij het bakje aan waren gekomen, maar de kipknots bleef stil, nog steeds niet overtuigd. “Ok dan, Illumitragische deegbal” zei @BasPatat, en wierp de kipknots in het bakje doorhaalvloeistof. Gespannen keken de andere snacks toe hoe de kipknots zou reageren. Het bleef even stil. @Mikeisik (kipknots) lag in het bakje doorhaalvloeistof en probeerde overeind te gaan zitten. Dat lukte al vrij snel. @Mikeisik (kipknots) keek de andere snacks aan. “Slijmerig.. maar smakelijk!” zei hij, en hij trok zijn wenkbrauwen op terwijl hij zijn kipvingers aflikte.

Aarzelend keken de andere snacks elkaar aan. Ze wilden hem echt niet vermoorden, maar hij maakte het wel heel moeilijk. Ze besloten toch maar wat meer druk uit te oefenen. @Martin (Vlammetje) werd op pad gestuurd naar balie, om het "Heerlijk Helder Heineken"-notitieblokje dat er al sinds 2004 lag omdat er sindsdien telefonisch besteld kon worden (wat niemand doet omdat het dan elke keer weer mis gaat, en de sporadische situaties waarin er toch gebeld wordt schreeuwt Ans meteen de bestelling door naar N_F zonder het op te schrijven). @Martin (Vlammetje) scheurde een blaadje uit, en haalde de rand van het papiertje tergend langzaam langs de krokante, inmiddels slijmerige huid van de kipknots. De andere snacks voegden zich al snel bij het vlammetje met hun eigen blaadjes, en driftig gingen de snacks in de weer om @Mikeisik (kipknots) langzamerhand steeds meer papercuts te geven. De kipknots had het inmiddels al wat zwaarder, het was dan wel niet zo erg als door een frietsnijder gehaald worden, maar aangenaam was anders. Toch bleef hij volhouden dat hij ECHT de laatste Illumibami niet was. “Luister, ik ben het niet. Het is één groot misverstand, vraag Lobbes maar, ik had het er nog over laatst, nouja laatst, het was eerder vorige week.. welke dag nou. Zondag? Nee maandag. Moet maandag geweest zijn. Meneer Bitterbal had je het kunnen vragen, we hadden het er nog over naast de doos ijshoorntjes, maar het zit dus zo, kijk je moet het zo zien..”

@BasPatat, ongeduldig als altijd, had er genoeg van. “Jongens, dit werkt niet. Er is echt meer nodig, anders blijft die knots bami brabbelen.” Bruusk liep hij op het notitieblokje af, en scheurde blaadje voor blaadje af, net zo lang tot hij alleen nog de spiraal die de blaadjes bij elkaar hield vast had. Hij rolde het uiteinde van de spiraal af, zodat hij het scherpe puntje beter zou kunnen hanteren. @Mikeisik (kipknots) zag al hoe laat het was toen hij @BasPatat op zich af zag komen. Inmiddels begon de angst in zijn ogen zichtbaar te worden. Maar de kipknots bleef ontkennen dat hij Illumibami was, hoe vaak @BasPatat ook op hem instak en instak en instak met het afgerolde stukje spiraal. Steeds driftiger en driftiger begon @BasPatat te steken, tot hij er genoeg van had en het nog krullende stuk spiraal om de keel van de kipknots sloeg en dat stevig aantrok. “Zeg… het… dan… vuil… namaaksel... van.. een… bijverschijnsel… van… een.. SNACK” hijgde hij, terwijl hij bij elk woord een ruk aan de spiraal gaf. Maar @Mikeisik (kipknots) bleef ontkennen.

@Rico (Aangevreten_kalfskroket) legde een hand op de schouder van @BasPatat. “Dit werkt niet. Ik weet iets.” zei hij. Terwijl @Rico (Aangevreten_kalfskroket) op pad ging tierde @BasPatat als een gefrustreerde peuter dat het altijd dezelfde mensen waren die bepaalden wat er zou gebeuren bij de lunch en dat hij maar weer mak mee moest doen. Maar niemand nam hem echt snackieus. Niet veel later kwam @Rico (Aangevreten_kalfskroket) terug met een koffiefilter en een groot uitgevallen vingerhoedje, dat die middag door N_F was achtergelaten toen ze de vulling van de bank in de snackbar had bijgevuld met overgebleven patat en weer had dichtgenaaid. In eerste instantie hadden de andere snacks geen idee wat hij daarmee wilde, maar dat werd al snel pijnlijk duidelijk. De Aangevreten Kalfskroket weekte het filter in de doorhaalvloeistof, terwijl hij de vingerhoed vulde met hetzelfde goedje. Vervolgens plaatste hij de filter over het het hoofd van de kipknots, trok dat achterover, en goot de vloeistof langzaam over het hoofd van de kipknots uit. Maar hoe vaak de aangevreten kalfskroket zijn vragen ook schreeuwde, hoeveel doorhaalvloeistof @Mikeisik (kipknots) inmiddels ook binnen had gekregen, hij bleef volhouden dat hij onschuldig was.

De snacks begonnen te twijfelen. Zouden ze wel de juiste snack genomineerd hebben? Met wantrouwen keken ze elkaar aan. Zou het dan toch een van hen zijn? Langzaam begonnen de onderlinge beschuldigingen op gang te komen. Steeds harder discussieerden de snacks, tot ze een stem uit de vensterbank hoorden komen die “Klop Klop” zei. In een automatische reflex antwoordde @Shaormaaike “Who’s there?”. Toen ze omkeek zag ze dat @Mikeisik (kipknots) via het koordje van de luxaflex omhoog geklommen was en nu in de vensterbank bij het open raam stond. “BA!” riep de kipknots met een vrolijke blik in zijn ogen. “Ba who?” vroeg @Martin (Vlammetje), die het onvermijdelijke antwoord nog niet aan zag komen. “BA - ME!” riep @Mikeisik (kipknots), die van plan was om zich precies op dat moment via datzelfde touwtje langzaam naar beneden te laten zakken. Hij zou bij de concurrerende snackbar Frietamientje en paar straten verderop opnieuw te beginnen om Illumibami te werven. Hij had echter niet gerekend op Lobbes, die op dat moment de hoek om kwam gestormd.

Waar Lobbes de afgelopen dagen nog bang was geweest voor de bezeten blik in de ogen van de Illumibami zag de snack er nu, enigszins opgezwollen door het lange weken in de doorhaalvloeistof, een stuk minder bedreigend uit. Sterker nog, de kipknots zag er bijzonder appetijtelijk uit voor de trouwe viervoeter. Lobbes sprong omhoog om @Mikeisik (kipknots) te pakken, maar de kipknots gaf zich niet zomaar gewonnen. Hij zou zichzelf redden door met het luxaflex touwtje in de hand naar buiten te springen, net zoiets als bungeejumpen, zo redeneerde hij. Hij nam een aanloopje en sprong door het raam, terwijl hij riep “I’ll Bami Back!”.

Helaas was het touw een paar centimeter langer dan de kipknots had voorzien, waardoor hij, met het touw in de hand, een enorme snack maakte op de harde, met grindtegels bestraatte grond naast de snackbar. De andere snacks hadden geen andere keus dan te wachten tot Lobbes verdwenen was voor ze konden gaan kijken hoe het er met de kipknots voor stond, en of hij had weten te ontsnappen. Toen ze een half uur later uit het raam van de snackbar keken zagen ze dat @Mikeisik (kipknots) precies op zijn boutvormige stokje stokje terecht was gekomen, en dat dat stokje nu aan de verkeerde kant van zijn lijf naar buiten stak. “Hé, kijk, daar ligt bami!” riep @Martin (Vlammetje) wie het nu pas duidelijk werd dat de kipknots tot de Illumibami behoorde, wijzend op de paar slierten die uit de onderkant van het lijf van de kipknots staken. De snacks hoorden @Mikeisik (kipknots) kermen. “Ok ok ik geef het toe. Haal me maar op en geef me die operatie maar!”. @Shaormaaike keek naar beneden, alle snackpathie uit haar blik verdwenen. “We laten hem liggen voor de meeuwen” sprak ze resoluut. De snacks wierpen een laatste blik op de gehavende kipknots en keerden terug naar de vriezer.

Urenlang lag @Mikeisik (kipknots) op datzelfde plekje naast het raam van de snackbar. De beloofde meeuwen waren nog steeds niet op komen dagen. Hij had de verkeerde keus gemaakt, dit lot was erger dan door Lobbes opgegeten worden, dan word je in elk geval gegeten. De hele nacht lag de krokante kipsnack te bibberen naast de snackbar. Tegen het ochtendgloren zag hij, inmiddels behoorlijk verzwakt, iets in de verte opdoemen.

Na wat beter turen zag hij een figuur aan komen strompelen. Een ongewassen, langharige man met versleten kleren. Hoop lichtte op in de ogen van @Mikeisik (kipknots). Zou hij dan misschien toch opgegeten worden? De geur bereikte de kipknots eerder dan de man, maar het maakte hem allemaal niet meer uit, alles was beter dan onopgegeten blijven bibberen in je korstje. De man pakte de gehavende kipknots op, en bracht hem naar zijn gezicht en rook. “Daar ga ik” dacht @Mikeisik (kipknots) met een gelukzalige blik in zijn ogen “Mijn laatste snackwens komt uit”. Dat waren woorden waar hij op terug zou komen. Tot @Mikeisik (kipknots)’s verbijstering verdween hij niet in de mond van de man, maar in de versleten binnenzak van zijn sjoemelige overhemd, waar hij aan de ene kant aanschurkte tegen een halfopgerookte sigaret, en aan de andere kant tegen een een kleverig, vochtig voorwerp waarvan hij niet wilde weten wat het was. Zijn onderkant rustte tegen een inmiddels niet meer zo plakkerige sticker met de afbeelding van een vis erop, de achterkant bezaaid met haren, pluisjes en groene dingetjes. In eerste instantie dacht hij dat het om een sectator ging, maar het bleek een karper. Na verloop van tijd viel zijn lijf langzaam maar zeker steeds verder uiteen, en werd het onderscheid tussen hemzelf en de andere dingen in de binnenzak van de man steeds minder duidelijk. De sticker was bijna volledig in het binnenste van de kipknots verdwenen. “Ye best start believin' in Bami, Miss Karper. Yer in one” sprak hij smalend. Wekenlang zou @Mikeisik (kipknots) in de binnenzak van de man blijven zitten, langzaam vergaand, steeds meer doordrongen van zweet en ander lichaamssappen, totdat hij onvermijdelijk en onomkeerbaar oploste de kleverige, vochtige, niet langer definieerbare massa in de binnenzak van de zwerver. Noch snack, noch Illumibami. #RIPKNOTS

TL:DR: Dood: @Mikeisik (kipknots) Rol: De laatste illumibami