400 – Leven in een wervelwind: de kracht en uitdagingen van ADHD

Francien Regelink schuift aan om te praten over ADHD, het omgaan met uitdagingen, en hoe ze haar eigen ervaringen heeft vertaald naar de boeken Druk en Druk 2. Samen met de Nerds verkent ze hoe ADHD zowel een kracht als een uitdaging kan zijn. Francien deelt ook haar kijk op schaamte, afwijzing, en hoe persoonlijke groei een belangrijke rol speelt in het navigeren van het leven als ADHD’er. Verder bespreekt Randal zijn recente ADHD-diagnose en hoe hij daarmee omgaat, inclusief het effect van medicatie en executieve functies.

Naast ADHD duikt het gesprek in de bijzondere werk- en levensstijl van Francien, haar ervaringen bij grote merken als Nike, en hoe zij structureel haar drukke brein inzet om anderen te helpen – van studieschulden tot praktische life hacks. Ze bespreken hoe structuur en zelfacceptatie een weg kunnen bieden in de chaos. Uiteraard komen er ook hilarische en herkenbare ADHD-momenten voorbij. Zoals het frustrerende proces van kaartjes voor een voorstelling kopen met een impulsieve ADHD’er in de groep.

Shownotes

• Francine Regelink op Instagram
• Boeken: Druk en Druk 2
• Gabor Maté over ADHD
• Freedom Internet en het Hanekam-doel
• Yes We Can Clinics

Tijdschema

0:00:00 Reclame: ICT Group
0:00:51 De kracht van ADHD en afwijzing
0:01:35 De ontdekking van ADHD
0:04:14 Francine’s ervaringen met lesgeven
0:06:40 De impact van medicatie
0:12:37 Levensvaardigheden en ADHD
0:16:15 Structuur en chaos in het leven
0:23:01 De rol van ouders en omgeving
0:25:35 Trauma en ADHD
0:28:34 Tijdblindheid en planning
0:32:57 Kinderen en ADHD
0:36:38 Toekomstplanning en dopamine
0:37:22 Vriendschap en Kaartjes
0:39:56 Plannen en Dopamine
0:43:36 Communicatieproblemen en Vertrouwen
0:50:36 Teamwerk en Grenzen
0:55:59 Afwijzing en Zelfbeeld
1:09:00 Kinderwens en Medicatie
1:12:02 Vragen van Luisteraars

#MetNerdsOmTafel #ADHD #FrancineRegelink #DrukEnDruk2 #GaborMaté #MentalHealth #Hanekam #FreedomInternet #YesWeCanClinics #Impulsiviteit #Neurodiversiteit #Levenslessen

Transcript

Randal:
[0:43] In deze aflevering hoor je alles over ADHD, zoals waar ADHD’ers zowel tegenaan

Randal:
[0:47] lopen, maar ook waar andere mensen tegenaan lopen als ze met ADHD’ers omgaan. En waarom dat o zo herkenbare gevoel van afwijzing ook je kracht kan worden. Welkom bij Met Nerds om tafel. We praten vandaag.

Jurian:
[1:10] Met hier.

Randal:
[1:11] Dat gaat nu al mis. En mijn naam is Randall Peelen. Onze gastneurd van vandaag is Francine Regelink. En ze werd bekend omdat ze boeken schreef over shame sexting. Ze stuurde ooit namelijk de coolste jongen van de school Foto’s van haar Borsten. Die al snel als een lopend vuurtje door de school gingen. Maar daar gaan we het niet over hebben.

Jurian:
[1:28] Alle lijfst trouwens denken nu, oh ja, dat verhaal.

Randal:
[1:30] Nee, want deze aflevering gaat over een veel leuker onderwerp. Ja, ben ik het eens. Namelijk ADHD.

Randal:
[1:35] En daar schreef je ook boeken over. Namelijk Druk en Druk 2.

Francien Regelink:
[1:39] Ja, drugs.

Randal:
[1:40] Drugs. Dus niet de tweede drugs van het boek, maar het woord drugs en dan als titel van het boek. Francine, welkom en dank voor je komst naar de studio. Dit kwam heel makkelijk en heel spontaan tot stand. Namelijk, ik zeg, ik heb afgelopen jaar opnieuw omarmd dat ik zelf ADHD’er ben. En sindsdien heb ik het er veel over met mensen. En op onze Slack, de community, zijn er een heleboel die er ook over praten. Dat is een drukke bedoeling. Ik vroeg, wil je komen? Ja, een spontaan een paar dagen later zit je hier nu. Dus dat gedrag herken ik ook wel. Ik herken ook een boel van het gedrag dat je omschrijft in je boek. Maar laten we bij het begin beginnen. Hoe stel jij je voor op verjaardagsfeestjes? Want je bent schrijver, maar je geeft ook les. En je doet een heleboel dingen.

Francien Regelink:
[2:25] Ja, ik help mensen van de studieschuld af. Hoe ik me voorstel. Ik hoef me niet echt voor te stellen. Dat hebben andere mensen al gedaan. Die zeggen, er komt straks een hele drukke binnen. En die praat heel veel. En dan hebben mensen me of al gevolgd. Of ze weten al wie ik ben. Maar dan kom ik nog zo rustig binnen. Al zeg ik een uur niks. Ik heb helaas een sticker over mijn hoofd. Dat ik gewoon ADD heb. Ik word gewoon voorintroduceerd door mijn vrienden. Als ik ergens kom.

Randal:
[2:50] Dat is zowel lief als heel erg bijzonder, vind ik.

Francien Regelink:
[2:54] Ja, vroeger vond ik irritant. Nu denk ik gewoon, nou ja, weet je, het is een soort van… Ik introduceer ook wel eens als er een bepaald iemand komt. Introduceer ik gewoon die persoon ook alvast. Zodat mensen er niet van schikken. Ik kan me voorstellen dat mensen dat zo voor mij ook doen. Het is ook een beetje een soort van… Ook heel lief ter bescherming van mij. Dat ik mezelf daar kan zijn. Als ik wel heel wild wil gaan doen. Wat ik helemaal niet wil. Maar dat is ook… Ja, ik weet. Ik ben er wel aangewend.

Randal:
[3:15] Ja. Dus je hebt nu eigenlijk de vaandel opgepakt. om trend shame-sexing, waar we het niet over gaan hebben, maar wel echt een van de belangrijkste onderwerpen in je leven lijkt te zijn geworden?

Francien Regelink:
[3:25] Nou, het is meer gewoon, ik was een van de eerste die erover ging praten, denk ik aan het publiek. Ik kom denk ik een beetje uit dezelfde generatie als jullie, waar jullie de nerdkant op gingen in te ontdekken. Op het internet wat naaktfoto’s inhielden. Eigenlijk een beetje de early…

Randal:
[3:38] Ging je dat ook ontdekken hoor.

Francien Regelink:
[3:39] Ik heb ze alleen maar vermaakt. Ik heb daar wel gestudeerd.

Jurian:
[3:41] Bichet.

Francien Regelink:
[3:43] Ik heb wel bewust gekozen om daarvoor naar buiten te treden en daarover te vertellen. En alleen afgelopen jaar kreeg dat een enorme boost nog weer. Met dank aan die KPN advertentie van een stukje van mij van Mo. En dat is gebaseerd op mijn verhaal. Dus dat was gewoon heel tof. En daardoor kon ik nog meer lesgeven. Dus ik geef al het hele jaar vijf dagen in de week les. Door heel Nederland en België. Dus dat is gewoon… En dat doe ik met heel veel plezier. Ik vind de lesgeven gewoon leuk.

Randal:
[4:05] Maar je schrijft ook boeken? En dit is dus het andere onderwerp waar je het over hebt. ADHD.

Randal:
[4:10] Want ik had een poosje geleden gezegd dat ik daar wel eens een aflevering over wilde maken. En eigenlijk best wel unaniem een aantal mensen zeiden. Dan moet je Francine uitnodigen. Ik had er nooit van gehoord. Heel eerlijk.

Francien Regelink:
[4:20] Ja, dat kan.

Randal:
[4:21] Maar je naam is wel bekend ook in dat hoekje van het spectrum.

Francien Regelink:
[4:24] Ja, dat zeg je goed.

Randal:
[4:26] Is naast die boeken verder voor jou iets waar je dagelijks mee bezig houdt? Eigenlijk niet.

Francien Regelink:
[4:32] Hoe bedoel je?

Randal:
[4:34] Je geeft lezingen niet over ADHD.

Francien Regelink:
[4:36] Ja, en toch ook weer wel. Ik werk in de weekend ook bij Yes Weekend. En Yes Weekend is de aller zwaarste kliniek in Nederland… die we hebben voor jongeren met gedrags- en verslavingsproblemen. En daar zit dat stukje juist heel erg in. Een gemiddelde ADD’er zou wat verslavingsgevoeliger moeten zijn. Omdat we dopamine wat sneller achterna gaan. En daar komt dat stukje dus wel weer heel goed samen. En voor de rest, ik ben hartstikke ADD’er. Want ik kan de ene dag dit doen. Maar als jij tegen mij zegt dat we volgend jaar naar Amerika gaan verhuizen… of morgen, dan ga ik mee.

Randal:
[5:03] Ja, wat leuk.

Jurian:
[5:04] Morgen. Ik zou wel verwachten dat die bosbrand is gaan liggen.

Randal:
[5:08] Maar daarna kies ik wel Californië, want daar is het lekker warm.

Jurian:
[5:11] En veel vruchtbare grond nu.

Francien Regelink:
[5:14] Dat is ook even de reden waarom het nu best wel snel om zich heen is gegeven. Omdat het wat groener was afgelopen jaar dan normaal.

Randal:
[5:19] Ik zie nu een mooie brug in de voortgang van het gesprek. Maar ik ga even aan je vragen. Zullen we eerst het Hanekamp-doel vertellen? Of gaan we gelijk de diepte in? Je bent beter in signposting en pacing en storytelling dan ik.

Jurian:
[5:32] Nou ja, het staat hier voor de mensen die met beeld kijken, staat het als een baken in beeld natuurlijk. Dus ik ga zeggen, vertel wat je op je hoofd hebt en waarom.

Randal:
[5:39] Ik werk sinds drie maanden nu bij een internetprovider genaamd Freedom Internet. En dat betekent dat ik een voorganger had. Want de vorige directeur van Freedom Internet had met zijn team afgesproken, als wij EBTA positief draaien, dus dat is een heel mooi meldpaalmoment in een start-up.

Jurian:
[5:54] Leg even uit voor mensen die niet economie hebben gezeten.

Randal:
[5:56] Dat betekent dat je EBITDA.

Francien Regelink:
[6:03] Ik dacht EBITDA.

Randal:
[6:04] Dat zijn meerdere versies van. Heel kort op de bocht is. Als je een startup begint. Dan sluit je allerlei leningen af. En dan krijg je een heleboel geld. En dan ga je je startup mee bouwen. En op een gegeven moment krijg je inkomsten. En daar trek je de uitgaven vanaf. En dat wordt op een gegeven moment nul. Dus dan ben je. Wat je uitgeeft. Alleen je hebt nog wel die leningen. Dus daarom is het. Je mag bepaalde afschrijvingen en leningen eraf trekken. Dan is EBTA positief. Dus je draait zwarte cijfers. Alleen dat betekent dat je begint met aflossen. En dat is heel mooi. Want als je net vijf jaar bestaat als bedrijf.

Randal:
[6:38] Dan is dat een goed moment. Je begint met aflossen.

Jurian:
[6:40] Ik zeg al ja, maar ik heb geen idee.

Randal:
[6:41] Even later heb je het als het goed is allemaal terugbetaald. En dan ben je helemaal…

Francien Regelink:
[6:44] Dan moet jij terugbetalen in je haar of zo.

Randal:
[6:46] Nou, dit is wat er is gebeurd. Die directeur heeft dus gezegd. Op het moment dat we dat halen. Is een mooie mijlpaal. Daar werken we met z’n allen naartoe. scher ik een hanekan. En dan heb ik hem geel geverfd, omdat hij in het logo of de kleur van de uitstelkleur, precies. Nou ja, dus ik zat afgelopen donderdag in een MT-meeting en op een gegeven moment zeiden mensen, hey wacht even, we hebben dat doel behaald, we hebben ons dat helemaal niet gerealiseerd, maar dat was het hanekan doel. Dat betekent dat de directeur een hanekan moet scheren. Nou, ik zat er een beetje als een boer met kiesma pijn te kniffelen en ik dacht bij mezelf, oh shit, dit is iets dat het universum voor de voeten gooit, want morgen heb ik een afspraak bij de kapper. Dus ik zat daar zo van oh ja, dat was een leuk verhaal. In eerste instantie dacht ik, ik kan me hier heel makkelijk uitwezelen. Ik kan het gewoon niet doen. En daar kom ik ook wel mee weg, want ik heb die afspraak niet. Maar toen dacht ik, ja weet je, dit is toch wel het ultieme teken van commitment om het nu gewoon wel te doen.

Francien Regelink:
[7:39] En ook gewoon leuk.

Randal:
[7:40] Het is ook gewoon vet en leuk. En je collega’s zeggen, high five, lekker bezig. Toen heb ik het op LinkedIn gezet met een foto en mensen uitgedaagd. Welke leider durft het ook aan om een Hanekan doel te stellen? Ik denk dat meer mensen dit zouden moeten doen. En dan ook de ballen hebben om het te doen.

Jurian:
[7:57] Ja, in heel veel bedrijven worden er dan gewoon dingen beloofd. Zoals, dan gaan we met z’n allen op skivakantie. Of dan komt er een sloep. Of dat soort dingen. Dus het hoeft niet per se iets lijfelijks te zijn natuurlijk.

Randal:
[8:09] Dat is wel leuker.

Jurian:
[8:10] En ook voor je bedrijf goedkoper.

Randal:
[8:12] Ja, ik zou zeggen piercing of zo. Wat een wage. Waarom niet?

Jurian:
[8:15] Ik bedoel, met het hele bedrijf op ski, dat kost je wel etterlijk 10.000 euro’s natuurlijk.

Randal:
[8:19] Ja, en Hanekam is…

Jurian:
[8:20] Ik weet wel van hoe groot het bedrijf het is, maar sure.

Randal:
[8:22] Hanekam is goedkoper. Ik zou zeggen, doe dat.

Jurian:
[8:24] Of je doet het in gradaties, net zoals Patreon. enzovoort als we hier komen.

Randal:
[8:28] Cheers, dan halen we dat. Als we dat halen, dan ben je vier ledermaten kwijt.

Jurian:
[8:32] Ja, precies. Of kom je gewoon in zo’n full leather outfit, gagball, alles, gewoon helemaal los.

Francien Regelink:
[8:37] Oké, ja, nee, tuurlijk, ja.

Randal:
[8:38] Ja, maar dat doe ik ook wel vrijwillig.

Francien Regelink:
[8:40] Oh, ja, nee.

Jurian:
[8:40] Ik heb ook geen doel voor te stellen.

Randal:
[8:43] Anyhow, ik had een hele boze vrouw.

Francien Regelink:
[8:48] Oh, dat ook nog, ja.

Jurian:
[8:50] Dit was dus heel grappig. Wij zitten natuurlijk in een chat met elkaar, met z’n allen. En toen hij dat filmpje stuurde, ik weet nog, ik liep buiten met mijn hond. Ik zag het filmpje in de kamer en toen dacht ik nog, oh wat grappig dat jouw vrouw dat goed gevonden heeft. Ik ging er blind van uit van, nou dat zullen jullie wel even overlegd hebben. En verlos van het feit of dit is wat je partner moet goed vinden, of het is jouw haar, dat moet je zelf weten. Maar ik ging er blind van uit van, nou daar zal wel iets van communicatie zijn geweest. Dat zei dus wat later op de dag online kwam en daarop reageerde met legendarische woorden, zeg maar alsjeblieft dat dit AI is. Dat was grappig.

Randal:
[9:27] Ik heb daar wel degelijk over gecommuniceerd trouwens.

Francien Regelink:
[9:29] Ik zou eigenlijk wel als antwoord hebben gegeven. Inderdaad, AI en dan kom je thuis. Ik ben AI geïnspireerd, maar oké, ja.

Randal:
[9:35] Mijn beste vriendin vond het ook maar niks. Dus ja, eensgezindheid aan het thuisgrond. Alleen, ik heb wel een boel mensen horen zeggen…

Jurian:
[9:42] Wat vonden je kinderen ervan?

Randal:
[9:43] Ja, die vinden alles prachtig. Ja, die vinden het helemaal leuk.

Jurian:
[9:45] Het thuisgrond was niet eensgezind, het thuisgrond was verdeeld.

Randal:
[9:48] Ja, oké, oké. Daar heb je een punt. Maar goed, anyhow, ik vind het wel leuk. En ik voel me niet mezelf, want… Het past eigenlijk niet echt bij mij.

Francien Regelink:
[9:56] Het voelt als met een punt erop.

Jurian:
[9:59] Dit is een randal van 20 jaar geleden.

Randal:
[10:01] Het is wel iets wat een randal zou doen. Misschien heeft ADHD er wel wat mee te maken zelfs. Alleen het voordeel is. Ik zie het natuurlijk zelf niet de hele dag. Op een gegeven moment komt het gevoel van. Ik ben mezelf weer terug. Tot ik een spiegel zie.

Francien Regelink:
[10:14] Wat had je hiervoor dan? Even voor mijn beeldvorming. Je hebt best lang haar nodig. Om dit zo voor elkaar te krijgen.

Jurian:
[10:20] Dit eigenlijk. Maar dan alles meer omhoog.

Francien Regelink:
[10:23] En dan omlaag?

Jurian:
[10:24] Nee, je had wel echt een kuif.

Randal:
[10:25] Een kuif? Ik typ even in, wandel, en dan krijg ik…

Francien Regelink:
[10:30] Ik heb natuurlijk wel even de foto gezien van…

Jurian:
[10:33] Die.

Randal:
[10:33] Die? Ja, maar daar sta ik in de wind boven op een toren. Dat is niet de beste foto.

Francien Regelink:
[10:38] We kunnen toch naar jouw profielfoto gewoon op WhatsApp?

Randal:
[10:40] Ja, dat kan.

Jurian:
[10:42] Hoeveel minuten moeten we de lijst gaan skippen voordat wij straks die foto hebben gevonden?

Randal:
[10:45] Ja, nee, ik laat straks…

Francien Regelink:
[10:47] We kunnen straks gewoon in de serie.

Randal:
[10:48] Maar anyhow, dus. Een impulsieve actie, zou ik durven zeggen.

Francien Regelink:
[10:53] Ik denk toch niet dat hij zo impulsief is als jij denkt. Ik denk dat hij eigenlijk best intentioneel is.

Jurian:
[10:58] Nou ja, het was natuurlijk wel… Op het moment dat je het doet… Als ik in jouw team zou zitten… Dan zou ik wel denken van, oh cool. Want het is een belofte van de vorige directeur. Dus je bent onder geen enkele verplichting… Om dat ook dan maar te doen. Dus het maakt het des te cool dat je het dan wel doet. Het is wel heel sportief natuurlijk.

Francien Regelink:
[11:14] Ja, en ik vind het ook wel goed voor de cultuur. Zo binnen een bedrijf. Dat je je woord naar komt.

Jurian:
[11:19] Maar nee, Francine is wel gelijk dat daar dus wel iets kookenleders in zit. Dat is niet per se alleen maar impulsief.

Francien Regelink:
[11:24] Ja, maar ik denk meer dat wij gewoon denken… wij maken een hele snelle risicoanalyse… in een paar seconden, waarin we denken… oh, dit kan wel. En waar een ander mens zou denken… ik moet nog even wat meer seconden gebruiken. Dat doen wij niet. En dan denken we, oké, maar we zitten er wel wat daarna aan vast. Gevoelsmatig. En dan doen we dat ook wel. Maar dat is dan gewoon omdat we ook alweer zo zijn. Ik vind dat altijd wel bevrijdend.

Randal:
[11:43] Ja, ik heb daar later nog wel meer invulling. Ik dacht even… ik begon aan je boek. En toen dacht ik eerst, oh, ik moet dat kopen. of een luisterboek. Doe, ergens downloaden. Mag niet. En toen kwam ik erachter dat het gewoon bij de bibliotheek ligt. En ook in de app, zeg maar. Je kunt gewoon Nationale Bibliotheek inloggen. Niet de nieuwste boek.

Francien Regelink:
[12:03] En die komt er ook. Die is ook afgelopen.

Jurian:
[12:04] Dit is super logisch dat het kan. Maar in mijn brein, ik ben vandaag jaar oud dat ik leer dat je dus digitaal boeken kunt lenen. Dat is zo logisch.

Francien Regelink:
[12:11] Dat kan met films en series.

Randal:
[12:14] En luisterboeken. Ik heb dit boek zitten luisteren. Althans, ik heb niet 100%.

Francien Regelink:
[12:17] Hij stond eerst gratis op Spotify.

Randal:
[12:19] Kijk eens.

Jurian:
[12:20] Nee, maar dat de bibliotheek digitaal is. En dat je dus digitaal boek kunt lenen. Is super logisch. Nog nooit meer nagedacht.

Randal:
[12:25] Ja, dat is een hele goede tip. Ik kwam daar ook genant laat achter. Maar tegenwoordig…

Jurian:
[12:29] Het enige wat ik doe.

Randal:
[12:30] En dat is geen tip. Ik doe het met het account van mijn zoontje.

Randal:
[12:34] En dat is handig. Want zijn account is gratis. Ik betaal niet voor de bibliotheek. Dat moet je niet doen. Je moet wel zelf een abonnement nemen bij de bibliotheek, vind ik.

Jurian:
[12:41] Waarom moet dat?

Randal:
[12:43] Je mag ook geen paywall ontzijden.

Francien Regelink:
[12:44] Ik vind dit juist weer zo’n ADHD.

Jurian:
[12:46] Oh, sorry.

Francien Regelink:
[12:47] Weet je wel. Ik kan er gewoon even dit er ook mee doen.

Jurian:
[12:49] Ik ben het wel met je eens. Maar ik dacht dat het misschien een technische reden was dat het niet kon. Dat hij niet volwassen boeken mag lenen.

Randal:
[12:54] Ik begon te lezen. Ik zag de overeenkomsten.

Jurian:
[12:56] Dat is logisch.

Randal:
[12:59] Hij heeft geen ADHD. Dat zegt hij zelf. Voor mij was 2024 een jaar dat ik erachter kwam. Of voor de zoveelste keer. Ik zal het wel eens hebben. Toen ben ik ook begonnen met medicatie. Daar ben ik ook wel tevreden over. Maar toen ik begon te lezen dacht ik. Holy shit. De overeenkomst ligt voor het opruimen. Want je bent heel jong gediagnosticeerd.

Francien Regelink:
[13:19] Eigenlijk in groep 1, 2 al. Maar mijn ouders ontkenden het.

Randal:
[13:22] Ja precies. Maar meer vanuit de optiek van. Hé wacht even. Deze heeft uitdagingen. Tot en met niveau. Die zal mentaal wel niet al te capabel zijn.

Francien Regelink:
[13:32] Ja en die zal nooit zo slim worden als haar broer. Terwijl mijn broer blijkt ook nu. Achteraf hartstikke ADD te hebben.

Randal:
[13:37] En van mij werd juist gezegd. Deze gaat nooit zelfstandig kunnen wonen. Zo erg was het al wel. Toen ben ik naar het speciaal onderwijs gegaan. We zijn ook allebei linkshandig. Ongeveer even oud. Alles voelt even belangrijk. Wat ik niet heb zijn die voelsprieten voor andermans emotionele pijn en dergelijke. Die zou ik wel beter willen ontwikkelen. Maar laten we voor de luisteraar een poging doen. Bij het begin te beginnen. En dan te omschrijven. wat ADHD precies behelst en wat het is. En ik denk misschien jouw origin story daarbij wel handig kan zijn. Hoe kwam je erachter en wat opende dat voor inzichten voor jou?

Francien Regelink:
[14:21] Ja, ik kwam er op de basisschool niet achter, maar mijn ouders wel. Maar mijn ouders zeiden het bestaat niet eigenlijk wat Francine heeft. En plus is gewoon wat drukker, maar ze redt zich wel. Alleen op een andere manier. We zeggen tegen iemand die heel rustig is in je klas. Doe eens wat drukker. Dus waarom zouden we dat tegen jou wel zeggen? Dat jij wat rustiger moet gaan doen. En we zeggen ook niet tegen een heel saai iemand. Goh, wat ben jij saai. Kan je wat leuker doen? Zij hebben daar nooit een nadruk op gelegd. Dus dat ten eerste. Alleen ik had wel. In basisschool, ik kom uit de Achterhoek. Mijn klasje was vrij klein. Zeker van groep 4 naar groep 8. 16 kinderen. En dan ben je gewoon het drukste. Alleen omdat het redelijk goed manageable is in een klas van 16 kinderen. was het daar gewoon nog prima te doen. Alleen, de middelbare school… Cito Toets was goed genoeg… om naar Mavo Haavo te gaan… Maar mijn gedrag was vmbo kind. Mijn oud zei, nou ja, Francine, dan ga je daar toch eerst doen. Dan ga je daarna doen wat je leuk vindt. En of dat nou HAVO is of wat, dat maakt niet uit. En op vmbo kwam ik ook echt helemaal tot mijn recht. Want daar dacht ik, oh, er zijn meer mensen dan ik. Ik weet het, ik heb oprecht, als iemand praat over het vmbo of het mbo en daarop neerkijkt, dan denk ik altijd, ik heb daar daadwerkelijk de allerleukste tijd gehad. Gewoon, er was veel persoonlijke aandacht van docenten en dat soort dingen. En dat was zowel de middelbare school als op het mbo. Maar ik dacht wel hele tijd, oh ja, ik ben eigenlijk best wel slim.

Randal:
[15:36] Maar waar zit dat zoals ik dan in, die drukheid?

Francien Regelink:
[15:40] Ja, gewoon niet zo goed stil. En heel veel dynamiek en afwisseling nodig. En eigenlijk toch meer met de handen bezig zijn. Die hersenen gaan zo intens snel. Het is niet zo dat ik die rekensom niet altijd begreep… waar het ook was op leek te gaan. Maar ik was er al op uitgekeken. Of ik had de oplossing al gevonden. Alleen die oplossing was niet A, B, C, D, E, F, G… zoals de normale mens, de neurotypische mens, hem doorloopt. Ik had de oplossing vaak al gevonden bij C. Maar dan moest ik die andere stappen nog uittesten. Of ik kwam er helemaal niet. Dus daar viel het ook al een beetje in op.

Francien Regelink:
[16:11] Dat ik gewoon niet het rechte pad ging wandelen. Maar als kind is het oké om te experimenteren. Maar word je ouder dan is dat het in één keer niet. Want er wordt nog meer verwacht dat je je houdt aan een bepaalde volgordelijkheid. Plus ik zat in het systeem gezin. En ik kom uit een gezin waarbij mijn moeder echt een soort van manager is. Dus mijn pa blijkt achteraf ook hartstikke ADD te hebben. Maar mijn moeder is gewoon degene die zorgt dat iedereen op tijd het bed ging. Die werkt aan de overkant. En die gingen mijn broer uit bed halen. Dus alles was gestructureerd.

Randal:
[16:38] Ik word daar nerveus van. Maar jij lijkt het stiekem wel lekker te vinden.

Francien Regelink:
[16:41] Wat?

Randal:
[16:42] Die structuur.

Francien Regelink:
[16:44] Nou ja, als kind ga je daar goed op. Als je weet wat je kan verwachten. Ik denk dat bij mij is de lijn dun. Dat ik niet altijd kan weten. Als ik niet weet wat ik kan verwachten, word ik heel onrustig. Als ik wel weet waar ik op aan kan. In ieder geval in de basis. Dan kan ik heel goed mijn ADD gedijen. Ik denk dat de meeste mensen ook. Daarom pas op latere leeftijd achter ADD komen. is uiteindelijk ga je uit het systeem bijvoorbeeld gezin en in mijn geval is dat op kamers gaan en daarin kon ik twee dingen heel goed, ik kon mijn kamer in een keer wel schoon houden en opruimen, maar ik kon zelf koken en met geld omgaan totaal niet, ik had vier bijbaantjes en maximaal duo.

Francien Regelink:
[17:22] En eten koken ik had elke dag mijn geld erop of ik had in de eerste drie dagen duo opgemaakt aan voor iedereen tickets kopen voor wat en nog wat, dan hoefde ik het geld niet terug En dan ging ik gewoon de hele maand op noodles leven. En statiegeld fles inleveren. Maar daar ging ik ook gewoon prima op. Want ik kon me daar ook wel bij neerleggen. Maar als er iets stuk ging in mijn kamer, dan kon ik dat niet zelf maken. Als er een lamp stuk was, dan gebruik ik toch gewoon een jaar lang een kaarsje of zo. En de normaal mensen zeggen ik, oké, wacht even. De oplossing is gewoon dat jij nu even naar de HEMA fiets en even een lampje haalt en erin draait. Maar dat hele logische was er niet altijd. En daar viel het al een beetje op. En op een gegeven moment op HBO moest ik ook meer zelf studeren. Dus gewoon zelfstudie en vooral scriptie. Ging voor geen meter. Want dan moet je in één keer zelf plannen en vooruitkijken. Dat ging mis. Maar uiteindelijk had ik een hele goede scriptiebegeleider. Die heeft hem daar heel erg mee geholpen met structuur. En die ging ook met mij wandelen. Dus die ging niet met mij gewoon één op één zitten. Die zei, jij loopt toch marathons? Ja, hij staat beter ook niet gelijk bij de finish. Hij zei, nee. En dan ging ik… Scriptie is ook niet met de eindschrift bezig zijn in je cijfer. Maar gewoon al stapjes tussenin. Dus dat werkte heel goed. En toen kwam ik op de werkvloer terecht. Bij dat hele mooie sportmerk Nike. En dat is gewoon in heel of zo’n één grote…

Randal:
[18:31] Eén paar schoenen gemaakt waar ik heel blij mee ben. De rest is trash. Bij mij gewoon Nike Max Wands.

Jurian:
[18:37] Snap ik.

Francien Regelink:
[18:39] Ja, alleen daar kwam ik gewoon terecht. En daar werken drieduizend mensen. En dat was gewoon, daar zit een Starbucks, het sportsveld. Er zitten vijf restaurants. En daar is de stelregel. Je moet altijd kunnen sporten hoe druk je ook bent. Wat ik daar de hele dag aan doen was, was gewoon een speeltuin. Ik ging daar naar het restaurant. Ik ging naar de winkel daar. Ik ging daar drie keer per dag sporten. En met iedereen lullen. En ik wist met iedereen wel wat er aan de hand was. Maar mijn werk deed ik niet. Ik had toevallig op dat moment ook een partner die bij Nike werkte.

Randal:
[19:01] Mijn werk deed ik niet, nee.

Francien Regelink:
[19:02] Nee, en dan kwam ik nog thuis. En dan kwamen we allebei samen thuis. En dan zei hij, wat ga jij nu doen? Ik zei, ik ga werken. Maar we zijn toch net klaar met werk, dacht ik.

Randal:
[19:08] Hoezo?

Francien Regelink:
[19:09] Ja, hij had tot 95 gewerkt. Maar ik ging dan…

Jurian:
[19:12] Hij was tot 95 daar.

Francien Regelink:
[19:13] Ja, precies. Een beetje een soort van dagbesteding was Nike meer. En zo is mijn werk altijd een beetje geweest als ik kantoor ben. Ik zie dat als mijn dagbesteding. heel snel verveel als ik te lang stil moet zitten. Plus ik doe er ook een uur langer over om de opstart te vinden. Dus ik ben wel heel blij sinds coronatijd. Had ik ook nog een kantoorbaan. Daar hadden we een stand-up om negen uur. Dus een high five noemden we dat. Dat je gewoon even met z’n allen bij elkaar moest komen. Online of fysiek. En dat heeft heel veel structuur aan mijn dag gegeven. Maar anders is er geen structuur aan mijn dag. En daar viel bij Nike gewoon op dat ik gewoon eigenlijk geen reet uitvoerde overdag.

Randal:
[19:46] Maar dat viel jou op. Ik kan me voorstellen dat je ermee wegkomt.

Francien Regelink:
[19:49] Ik kom ermee weg. Ik was gewoon enorm, en nog steeds, enorm goede netwerken. Dus ik kan gewoon jou tien jaar niet zien, maar ik weet dat je nu twee armbandjes draagt. En ik weet nog precies dat waarschijnlijk je kinderen die hebben gemaakt. Dan kan ik je over tien jaar, twintig jaar dat prima vertellen. En dat jij dus gele hanen kan hebben.

Randal:
[20:02] Gehad.

Francien Regelink:
[20:03] Ja, gehad. Misschien heb je het ook nog. Dus dat zijn wel van die dingen. Daar begon ik het gewoon te merken. En ik voelde me niet zo productief, want je gaat jezelf wel vergelijken met anderen. En daarin, ja, ik dacht oké. Maar wat ik wel heel productief deed, ook onder werktijd, was aan mijn blog werken. Weet je, je in de begin zei dat er denk ik Retransfer opkwam met nog, hoe heet hij ook weer, die Nalden. En daar was ik dan altijd een beetje, nou kijk nou dat kan ik ook wel, maar kan het voor meisjes doen en kan ook het eerste sportblog van Nederland wel worden. Dus ik was gewoon onder werktijd ook een beetje als uitvlucht en verveling en als ik iets moest doen, dan ging ik dat doen. Want dan voelde ik me toch productief. Dus ik ging een soort van site-hassel opbouwen. En ondertussen ging ik ook campagnes aannemen van Adidas op dat blog.

Jurian:
[20:40] Vet logisch, dat was de werknemer van Nike natuurlijk.

Francien Regelink:
[20:42] Ja, en dat ging op een gegeven moment natuurlijk niet helemaal goed. Ja, en zo gingen er wel wat dingetjes missen. En goed, ik balanceerde het uit. Tot ik op een gegeven moment een manager had, die zei… Ken je de tipping point? Ja, dat… Hij zo, ja. Hij zei, ik ga afscheid van jou nemen. Maar je moet wel zelf beseffen waarom jij hier niet moet zitten. En dat vond ik heel irritant, dacht ik.

Randal:
[21:02] Wat?

Francien Regelink:
[21:03] Hij zei, want ik weet wel waarom jij hier niet moet zitten. Want jij kan iets heel goed wat niemand kan. Maar jij bent er schijnbaar niet achter. Dan dacht ik, hè? Dat vond ik zo irritant. Die man echt…

Randal:
[21:10] Ik vind het nu al irritant.

Francien Regelink:
[21:11] Ja, maar echt…

Randal:
[21:11] Schiet op met dit verhaal.

Francien Regelink:
[21:12] Nee, maar hij heeft echt een jaar lang niet gezegd. En uiteindelijk zei hij, ja, je bent gewoon heel goed in ideeën bedenken. Niet opstarten, maar jij moet het niet…

Randal:
[21:17] Nee.

Francien Regelink:
[21:17] Van A tot Z afmaken. Tenzij hij het helemaal in je eentje kan doen. Maar jij moet niet…

Randal:
[21:20] Hoezo moet je daar zelf achterkomen? Dat kan hij gewoon vertellen. Ik snap het nu ook.

Francien Regelink:
[21:24] Ja, nee. Hij zei gewoon… Jij moet dat echt ontdekken. Dat je gewoon een verhalen vertellen bent. Die iets kan opstarten. Maar de afwikkeling… Daar heb je andere mensen voor nodig. En jij moet ook gewoon weglopen als het is opgestart. Jij moet niet dit van A tot Z gaan uitvoeren.

Jurian:
[21:34] Want dan komen we… Ik zie er nu sorgens vroeg op kantoor aankomen. Alle computers opstarten voor iedereen.

Francien Regelink:
[21:39] Ja, nou…

Jurian:
[21:40] En weglopen.

Francien Regelink:
[21:40] Ja, maar dat zou nog bijna hebben kunnen doen. Dat is wel heel letterlijk.

Randal:
[21:43] Maar…

Jurian:
[21:43] Ja, mijn hoofd doet soms een hele letterlijke ding.

Francien Regelink:
[21:46] Ja, dat zou nog werkvoorbereiden bijna. Ik ben eigenlijk, als je het vandaag de dag zou zeggen… als we naar een TikTok-term toe gaan… ik ben een personality hire. Dus ik word op persoonlijkheid aangenomen… om te zorgen een soort van hypebeast. Ik sta bijna bij jou. Als jij binnenkomt… zo sta ik letterlijk bij jouw deur. Bij wijze van, dat doe ik dan voor 500 medewerkers.

Jurian:
[22:04] Dat is wel grappig, want nu je dit vertelt… denk ik, ja, inderdaad, toen wij net zaten eten… heb je al drie ideeën gepitcht voor onze podcast… die wij zouden moeten gaan doen, of die jij zou doen… als jij ons podcast zou maken, zeg maar. En je denkt van, nou, dat kost je echt nul moeite.

Francien Regelink:
[22:16] Ja, plus, ik zou het dan ook… Ik doe het ook altijd uit ongemakkelijkheid, hoor. Gewoon ideeën spuren. Dus ik vind soms ook, als je ergens komt… Kijk, ik kan zo goed lullen, dat ik kan iemand doodlullen. Dus je hoeft aan mij eigenlijk… Ik hoef soms geen enkele vraag te antwoorden… als ik gewoon andere mensen helemaal dood gooi… met opmerkingen en vragen.

Jurian:
[22:31] Do that!

Randal:
[22:32] Je bent nu een heel relaas aan het houden over hoe je erachter komt. Maar was dat het moment dat je erachter kwam… dat je dingen moest starten? Of had je toen die ADHD-diagnose al?

Francien Regelink:
[22:39] Nee, ik had die ADHD-diagnose nog niet. Die kreeg ik op een gegeven moment wel. En toen vielen er ook wel dingen op een plek… waar mijn ouders bleven ontkennen dat ik het had. Zelfs met diagnose op zak.

Randal:
[22:49] Maar dat was niet bij de huisarts dat zei… ja, die huisarts, ik weet wel wat je hebt… maar je moet er zelf nog achter.

Francien Regelink:
[22:53] Ja, nee, de huisarts zei als je het hebt… als je denkt dat je het hebt, dan krijg je nu medicatie mee. En toen heb ik medicatie meegekregen.

Randal:
[22:58] Maar hoe kwam ADHD op je pad? Want ik kan me een beetje herinneren.

Randal:
[23:00] Omdat een vriendin van mij.

Francien Regelink:
[23:01] Die is orthopedagoge… En die zei, volgens mij heb jij… Omdat ik dus niet ging op werk eigenlijk. Met dat plannen en dingen afkrijgen op tijd. Ze zei op een gegeven moment. Hé Francine, volgens mij moet je je gewoon even laten testen. Maar dan moet je even naar de huisarts. En dan word je daarna doorverwezen naar een ADD-centrum. Maar het rare was, ik kreeg van die huisarts gelijk de medicatie mee. En toen zat ik knetterstoont terug in de trein naar Amsterdam.

Randal:
[23:21] Dat ging niet helemaal goed.

Francien Regelink:
[23:21] Dat ging niet helemaal goed. En toen heb mijn moeder gebeld. Die verpleegkundige zei. Oh, bel jij maar even terug met de assistent. Want dat is niet hoe het werkt. Mijn vriendje die orthopedagoog is zei ook. Ja nee, jij had helemaal die medicatie niet mee moeten krijgen. Ik blijf hartstikke allergisch zijn voor ADD-medicatie overigens. Dus ja, zo kwam ik er toch een beetje achter. En dan kom je dus uiteindelijk in die gesprekken. Je ouders moeten vragenlijsten invullen. Je vrienden moeten vragenlijsten invullen. In ieder geval in mijn onderzoek. En toen kreeg ik op basis daarvan een structuurcoach toe geweest. En toen dacht ik, wow, yes, ik ga structuur krijgen in mijn leven. Maar dat bleek te zijn gericht op relaties onderhouden. Met managers, ouders. En wat ik ook heel erg deed, ik was aan het liegen of kwam soms gewoon niet opdagen. Ik had een driedubbele afspraak en dan ging ik naar de leukste. En dat is voor je vrienden natuurlijk niet zo leuk. Maar dan niet helemaal de juiste afweging maken. Wel voor jezelf.

Randal:
[24:04] En nu je dit zo allemaal vertelt. Oké, jij kwam er op een gegeven moment achter. Dan heb je ADHD. En je kunt daarmee opeens je hele leven alles daarvoor verklaren. Slash de dingen aan ophangen.

Francien Regelink:
[24:14] Dat wordt in één keer de kledinghanger van je leven dat jaar. Dus het is een beetje zo. Je bent in één keer. Nu ben je helemaal je diagnose dat jaar.

Randal:
[24:21] Voor mij is dat dit jaar.

Francien Regelink:
[24:22] Oh ja, je bent je dit jaar.

Randal:
[24:23] Als je jaar als in twaalf maanden tot nu. En ik hoor dat wel eens. Mensen van. Ja, je moet niet alles eraan ophangen. Nee, oké. Maar ik ben dat nu maar bezig. Ik vraag me dus af. Of jij al verder bent in dat proces. En dus nu uit kunt leggen. Wat jij denkt. Dat ongeveer de oorzaak is. Als in technisch. Waarom ADHD of zo.

Francien Regelink:
[24:44] Als ik naar mezelf kijk, moet ik even kijken.

Randal:
[24:46] Laten we daar beginnen.

Francien Regelink:
[24:46] Je hebt een heel belangrijke… Ik wou zeggen… Gabor Mate is een heel belangrijk onderzoeker. Hij heeft zelf ADHD. En wat hij eigenlijk heel erg zegt is… ADHD komt voort. En daar gaat het in mijn tweede boek veel meer over. Uit trauma. En niet in mijn generatie, maar de generatie daarvoor.

Randal:
[25:01] Oh, die man. Ja, Gabor Mate. Ik google hem en die kom je inderdaad op TikTok.

Francien Regelink:
[25:06] Het verstrooide brein. En hij praat heel slecht Engels. Dus als hij een aflevering zit bij een podcast…

Randal:
[25:09] Ook heel traag en heel zwaar. Wel op een manier dat je wil weten wat hij daarna zegt.

Francien Regelink:
[25:13] Hij zegt gewoon hele goede dingen. Dat maakt het ook zo jammer dat hij slecht is in het Engels. Maar in ieder geval, het ding is…

Francien Regelink:
[25:20] Ik weet dat mijn vader uit een gezin komt van vier kinderen. En dat op hele jonge leeftijd, toen zij jong waren… en hij is de oudste van die vier kinderen… Hij had een vader die heel sociaal was, een hele goede boer. En zijn vrouw heel stil was en waarschijnlijk iets met autisme had.

Francien Regelink:
[25:32] Alleen als die ouders ruzie maakten… dat was eigenlijk de enige vorm van communicatie… zonder die kinderen gewoon tegen de muur aan. En die hebben dat meegemaakt. dat er altijd ruzie was. Dat dat de enige vorm van communicatie was. En wat je als kind doet in een noodsituatie, want voor een kind is ouders die je hele tijd ruzie maken een noodsituatie, is dat je uit-tunet. En dat uit-tunen zorgt ervoor, net zoals je kan vriezen, vluchten of vechten, en in dit geval is het vriezen, dat je uit-tunet en naar een andere situatie toe gaat, terwijl je bent fysiek daar, maar je tunet uit. En eigenlijk de hersenen zijn daar uiteindelijk zo op geprogrammeerd dat je eigenlijk heel snel uit-tunet. En dat je eigenlijk uit over een levingsmechanisme uit dat op het moment van die situatie. Dus uittunen, dat gebeurt zo vaak, dat uittunen… dat dat eigenlijk, ik denk, bij mijn vader die ADHD heeft veroorzaakt. En dan moet ik ook zeggen, de lijn van zijn moeder is autisme. Dus dat is hetzelfde spectrum. En eigenlijk zie je heel vaak dat er bijvoorbeeld… er zijn ook wat bekendere Nederlanders… ik noem even geen naam, want dan beledig is het misschien… maar er zijn gewoon een aantal bekende Nederlanders waarvan ik weet… als je hun stil zou zetten… en het zijn allemaal vrouwelijke ondernemers in dit geval… Dan zouden ze zichzelf helemaal kwijtraken. Want hun overlevingsdrang is ook het alerte brein. Ik moet iets te doen hebben. Want dan hoef ik niet in mijn hoofd te zitten. En daar zijn een aantal voorbeelden van. En als ik terug ga naar die vrouwen zie ik dat ze allemaal uit een dramatische situatie komen.

Randal:
[26:47] Maar is het dan niet zo dat het ook een erfelijk component heeft?

Francien Regelink:
[26:50] Het heeft hartstikke een erfelijk component. Dus ik was vorige week in Turkije op bezoek in een ziekenhuis. En daar had ik een arts.

Randal:
[26:57] Zoals men doet.

Francien Regelink:
[26:58] Nou, en die zei gewoon mijn zoon heeft ADD. Dacht ik, ja, nu ook. Maar dat heb ik niet. Dacht ik, ja, je bent overheen gegroeid misschien. Omdat je hele goede levensvaardigheden hebt. Zodat je het niet voelt. Maar die man had het hartstikke.

Jurian:
[27:08] Ben je daar overheen groeien?

Francien Regelink:
[27:09] Je kan daar overheen groeien. Levensvaardigheden. Zoals gewoon plannen en vooruitkijken. Eigenlijk is er een ander woord voor waar ik nu niet op kan komen. Dat het einde dag is. En dat is niet mijn beste moment van de dag. Maar er zijn levensvaardigheden. Die de meeste mensen hebben plannen. Over zich bewaren en dat soort dingen. Die zijn bij mij niet helemaal goed ontwikkeld. En daar kan je niks aan doen. Maar je kan ze aangeleerd krijgen uit overlevingsstand. Dus als er niet een vader of moeder is die voor je plant. Dan ga je het soms toch zelf doen. En zo kan je er eigenlijk overheen groeien. Alleen ik had het systeem mama. Die alles vooruit plannen. Dus ik heb het zelf gewoon niet goed genoeg ontwikkeld. En ik kan er wel met een omweg nu komen. Dus ik heb een personal assistant soms. Want anders kan ik gewoon niet vooruit kijken. En anders zou ik 23 dingen op een dag gaan doen zijn. En krijg ik niks af. Dus dat is wel een beetje hoe het zit. Alleen zo kan je er overheen groeien.

Jurian:
[27:55] Dus het er overheen groeien is eigenlijk het ontwikkelen van levensvaardigheden. die je niet door je ADHD automatisch hebt aangeleerd… of die je daardoor niet al had. Maar als je ze toch eigen kunt maken… dan is het eigenlijk meer dealen met dan er echt overheen groeien.

Francien Regelink:
[28:10] Ja, en mensen zeggen wel… waarom ben jij bijvoorbeeld nooit te laat? Wat een van de core kernmerken van een ADHD of ADHD’er is… is omdat mijn broer wilde vroeger nooit uit bed. Dus mijn moeder kwam letterlijk van werk overgelopen… om hem eruit te houden. Dus ik heb gewoon een hekel aan te laat komen gekregen. Dus ik ben daarom niet te laat. Dus eigenlijk meer uit de frustratie ben ik niet te laat. Dus dat is een heel duidelijke oorzaak.

Jurian:
[28:30] Maar jij hebt daar een heel specifiek verhaal bij. Is dat een ADHD’er eigen dat je niet te laat wil komen?

Francien Regelink:
[28:34] Nee, ik heb dat. Maar de meeste ADHD’ers zijn gewoon de tijd vliegt aan ze voorbij.

Jurian:
[28:38] Ja, precies. Dus ze zijn juist gevoeliger om te laten komen.

Francien Regelink:
[28:41] Ja, heel veel gevoeliger.

Randal:
[28:43] En dat heeft in mijn beleving…

Francien Regelink:
[28:46] Executieve functies.

Randal:
[28:49] Executieve functies, ja. Want ik heb… Voor mezelf platgeslagen in twee belangrijke elementen. Namelijk enerzijds een tekort aan dopamine. Gewoon je wil de hele tijd dopamine. En waarom? Mensen hebben vier beloningsstofjes. Endorfine, dopamine, serotonine en oxytocine. Die laatste twee kun je niet in je eentje opwekken. Ja, drugs dagen laten. Maar dat is liefde en op een podium staan. Applaus krijgen, dat soort dingen. Endorfine, dopamine is heel makkelijk. Als je heel erg lang gaat hardlopen in jouw geval. Dan krijg je endorfine. Voelt goed. Dopamine, nog makkelijker. TikTok, smartphone, casino.

Francien Regelink:
[29:22] Mag ik hier al stoppen? Want eigenlijk als jij zou zeggen dat het om dopaminetekort gaat… dan zouden jij en ik nu een pilletje kunnen nemen… om dat dopaminetekort te oplossen. En dat kan niet.

Randal:
[29:29] Nou, het helpt wel een moel.

Francien Regelink:
[29:30] Het helpt, maar het helpt meer met stofoverdracht. Dus de neurotransmitters vragen beter de informatie over. Maar het is niet… Want anders zouden jij en ik dus nu geneest zijn… met dank aan een pilletje. En zo is het niet.

Randal:
[29:40] Ik had al gezegd dat ik het heel plat slog… en dat er meerdere componenten aan zitten. Dus het is gewoon een model dat ik gebruik in mijn hoofd. Dus ik wil niet in de toekomst kijken… omdat uitgestelde beloning is. kut, ik wil nu dopamine. En er zijn hier twintig manieren om nu aan dopamine te komen. Waarom zou ik dan diegene doen die ik over een jaar pas heb? Of over een maand? Waarom zou ik een week in de toekomst kijken? Waarom zou ik die vakantie gaan plannen? Waarvoor ik eigenlijk nu alvast moet zorgen dat onze auto een trekhaak heeft en dat ik een plek heb waar ik een caravan kan stellen en daarna een caravan aan kan schaffen. Dat kan ik ook een week van tevoren doen, want als het me dan lukt, dan krijg ik elke dag dopamine en die vakantie is uiteindelijk een groot succes. Maar dat is daar volgt een vorm van tijdblindheid uit.

Francien Regelink:
[30:19] We weten het wel, we doen het niet, hè?

Randal:
[30:21] Ja, klopt. Dus je weet dat je het eigenlijk nu al zou moeten plannen. Maar ik zie nu nog veel te veel andere dingen die me nu dopamine geven. En daarom zeg ik, het is een model wat voor mij werkt om het te verklaren. En er zit ook wel een kern van waarheid in, maar dat is natuurlijk niet het hele verhaal. Andere dingen is inderdaad dat stukje executieve functies. Volgens mij was er een bepaalde kwap in je hersens die er echt iets mee te maken. Want er zit ergens in de prefrontale cortex het ook weer freeze-achtige gedrag. dat een heleboel tegelijk moeten doen.

Francien Regelink:
[30:52] Ik wil zeggen iets met tekstonische plaat en die gaan bij ons niet goed over elkaar heen. Maar ik heb dat ooit uitzag en ik dacht oké, ik heb daar allemaal artsen voor geweldig. Laat maar. Als ik dit niet kan uitleggen en zij ook niet, dan moeten we die niet verder over.

Randal:
[31:03] En allebei die dingen kunnen voor een deel, iets van bijdrage ervaren op het moment dat je dus die medicatie gebruikt. Ik heb toen ik begon met medicatie een beetje verdiept en je hebt eigenlijk twee stromingen. Je hebt de metielvenidaten en de dexamvetamine.

Francien Regelink:
[31:20] Ja, uppers en downers.

Randal:
[31:21] En de beide hebben allebei allerlei merken en varianten enzovoort. En dosissen. Maar in beide gevallen is er een neuropathway, hoe heet dat in het Nederlands? Een chemisch proces dat ervoor zorgt dat er meer dopamine beschikbaar is.

Francien Regelink:
[31:37] Nou, wat er eigenlijk gebeurt is bij hij, laten we hem even de neurotypische…

Randal:
[31:41] De meest typische persoon die je kent.

Francien Regelink:
[31:42] Noemer heeft een korte hersenstam die het automatisch uitfiltert. alle prikkels die binnenkomen. En bij ons niet. Bij ons komen al die prikkels gelijk tijdig binnen. Alles is even belangrijk, omdat die rem er niet is. En wat die medicatie doet, die verergert zo, die prikkeldrang eigenlijk, dat de hersenen wel op de rem moeten gaan staan. En dan kan je in een keer filteren, dit is wel relevant, dit niet. Ik had bijvoorbeeld, soms als ik medicatie slik, ik heb nu een tijdje geen medicatie, maar als ik het wel weer slik, het eerste wat ik bijvoorbeeld doe is, dan zag ik dat de groene container buiten moest worden gezet. En dan denk ik, nou, dat kan ook nog wel vanavond een keertje, toch? En het eerste wat ik altijd doe, Als ik wel medicatie heb, denk ik, oh, even die groene container gelijk meenemen. In plaats van, oh, ik kan nog wel. Dat je weet dat je het vergeet. Ja, nou ja, ik word wat reactiever. Dus ik handel wat beter. Omdat ik denk, dat is toch logisch om het nu even daar neer te zetten. Dus dat is wat medicatie voor mij soms doet. Ik denk, oké, er zijn wat minder beren op de weg. En ik kan iets beter soort van…

Randal:
[32:34] Maar ervaar je dan iets van beloning? Op het moment dat je dat ding wel wegzet.

Francien Regelink:
[32:36] Ja, dat is een overwinning. Maar dat is sowieso, net zoals jij die trekhaak. Ik denk, oh, dat zou mij ook kunnen overkomen. En dan echt zo. Maar dan ook nog 24 uur van tevoren. Oké, die trekhaak zit er niet op. En dan gewoon met Jan Doedel bellen. Want ik heb dan iemand op een festival gezien die een trekkaak heeft.

Randal:
[32:48] Het spoedkut, opeens fixe. Lukt het wat niet hoort te kunnen.

Francien Regelink:
[32:51] Ja, precies. En dan was het ook nog heel goedkoop. Of het lukte helemaal niet. En dan is iedereen boos.

Randal:
[32:55] Precies. Teleurstelling.

Francien Regelink:
[32:57] Ja, ja, ja. Maar dat lijkt me toch met kinderen. Die heb jij en die heb ik nog niet. Toch ook altijd wel een dingetje van. Oké, hoe ga je met je kinderen doen? Maar kinderen zijn flexibeler. Dan een vrouw die iets van je verwacht.

Randal:
[33:06] Ja, we stonden nu al met één been in medicatie. Maar ik hang nog een beetje bij het hele stukje oorzaak. Want volgens mij is alles wat we omschrijven tot op zeer grote hoogte allemaal wel gewoon menselijk en herkenbaar voor iedereen.

Francien Regelink:
[33:19] Nou en als we nog verder terug gaan naar het jagerstijdperk. Dan werden wij als ADD’s mensen met autisme gebruikt als mensen met een heel alert brein. Die heel direct, want je had geen tijd om stil te staan. Want dat zou je dood kunnen zijn. Met jagen is het heel handig dat je een alert brein hebt. Alleen in deze huidige situatie is een alert brein het zijn van TikToker. Waar je continu gevoed kan worden met nieuwe informatie. en maar nieuwe dopamine stoten opnemen. Ja, dat vind ik soms ook moeilijk aan. Maar in het jaargestuurd was het dus heel handig geweest… dat die ADD er was. Alleen, schijnbaar zijn we doorgeëvalueerd… en zijn we nu ook nog steeds handig. Want we zien het soms wel even anders dan de rest. En dat maakt soms…

Randal:
[33:56] Ik heb dus een hypothese… in een best wel wetenschappelijk onderbouwde paper gelezen… die voor mij ook wel prassif was. Zelfs in het… jagerverzamelaar tijdperk wel een voordeel zou kunnen hebben. Namelijk, als jij de hele dag eten moet gaan zoeken, dan heb je bijvoorbeeld een afslag en denk je, nou, even kijken of je eten is. En de mate waarin je dat opgeeft, hoe snel je dat opgeeft, is een soort van algoritme. Het kan zo zijn dat als jij eten aan het zoeken bent, sneller opgeven soms beter is, want dan kun je meer tijd besteden aan het volgende plekje waar je wil zoeken, het volgende plekje waar je wil zoeken. En elke keer dat je niet snel wat vindt, ga je door en heb je per saldo meer eten gevonden dan iemand die best wel lang blijft zoeken op één plek, terwijl dat uiteindelijk niks uit te liggen.

Francien Regelink:
[34:41] Ja, maar de grap van deze theorie die je eigenlijk omschrijft is dat ik kan heel goed aanvoelen wanneer ik moet stoppen. Alleen dat werd vroeg gezien als jij geeft echt heel snel op. Ik dacht nee, ik zie gewoon al dat dit niet werkt voor mij of voor de hele groep niet. Dus ik ga dit niet doen. Ik ga nu op zoek naar iets anders. Iets wat compleet jullie niet verwacht hebben. Maar kijk, dit werkt ook.

Randal:
[34:57] Als ik dat dan verklaar met het verkrijgen van beloningsstofjes in mijn brein. Ik zeg dit werkt niet, maar werkt dit dan niet omdat dat het niet de goede oplossing is voor het probleem. Of ga ik hier geen beloningsstofjes van krijgen op korte termijn? Ik denk beide.

Francien Regelink:
[35:09] Want ik ga…

Randal:
[35:10] Het gaat hand in hand wellicht.

Francien Regelink:
[35:11] Ik ben zelfstandig ondernemer. Ik heb ook heel lang in looningsgegeten. Maar ik ga toch lekkerder op het feit… dat het geld voor het grijpen ligt als ondernemer. Terwijl ik daar hartstikke veel over moet afdragen. Dus het irriteert me ook. Maar ik ga daar gewoon lekkerder op. Ik zou ook altijd voor de korte termijn beloning kiezen. Maar het heeft ook weer te maken dat… Als je vanuit traumaoordeelt dat daar ADD vandaan komt. Dan wordt je toekomstje afgenomen. Dus dan zit je ook meer in het nu. Dus dan kan je ook niet verder evalueren. Dan volgende week bijvoorbeeld. Ik heb in drugs 2 ook daar een plaatje van. Als jij een neurotief brein hebt. Jij kan echt tot vier maanden, tot een jaar vooruit plannen. Vier weken is bij ons de max. En dan moet er echt een hele grote dopaminestoot aan hangen. En vakantie is vaak iets wat… ADD is nogal lukt. Omdat dat soort van… Yes, ik kan echt ontglippen aan al mijn verantwoordelijkheden. Ik kan al die zooi die ik hier heb gemaakt… even helemaal achterlaten. En dan gaat nu iemand anders oplossen. Ik ben even weg. MIA.

Randal:
[36:00] Heb ik niet. Voor mij is een vakantie in de toekomst… iets abstracts… dat ik op intellectueel niveau moet teken maken.

Jurian:
[36:05] Hoe hebben wij allemaal concerten gepland… dan meer dan een half jaar weg?

Randal:
[36:08] Omdat als ik een concert zie… van een band waar ik heen wil… dan wil ik het nu. Maar dan ga ik ook nu dat kaartje kopen.

Jurian:
[36:13] Ik ook.

Francien Regelink:
[36:14] Maar ik vergeet volgens dat concert.

Randal:
[36:16] Nee, dat ik niet. Want ik zet het wel in de agenda.

Francien Regelink:
[36:18] Ik ook met driedubbele melding. Maar ik ben ook invalkoncertganger. Dus je kan mij bellen als iemand niet kan.

Randal:
[36:23] Dan kom ik gelijk.

Francien Regelink:
[36:24] Ik laat ook alles vallen.

Randal:
[36:25] Ik kan wel met de agenda werken. En ik heb maar één keer in mijn leven een concert gemist. Dat was wel gelijk tijdens een afscheidstournee van Black Sabbath. Dat is jammer.

Jurian:
[36:34] Ja, dat je verkeerde dacht toch.

Randal:
[36:35] En toen hebben ze gelukkig nog een afscheidstournee gedaan. Dat scheelt. Maar inderdaad, dingen in de toekomst. Mijn model weer. Ik wil nu dopamine. En een concert over een jaar plannen. Ja, ik krijg dopamine door het kaartje te kopen. Dus dat doe ik nu. En dan vinden mensen mij weer irritant. Die zeggen, ja gast, hoezo heb je nou zes kaartjes gekocht voor de ding? We hadden nog niet eens overlegd. We waren nog niet helemaal uit wie er mee wilde. Zozo. Nou, het is betaalbaar. Ik heb er alvast zes. Dan willen er sowieso drie mee. Ik vind het vast nog wel drie mensen.

Francien Regelink:
[37:05] Dat is wat ik doe. Zo doe ik het ook.

Randal:
[37:07] Dat vinden mensen mij irritant.

Francien Regelink:
[37:08] Ja, we hebben afgelopen jaar, vorig jaar met Lowlands kaartjes. Toen was die wachtrijder. En er waren op een gegeven moment geen kaarten meer. Maar ik heb een zo’n vriend, die heeft ook hartstikke ADD. Dat is die arts die heeft meegeschreven aan het boek. Iedereen was al lang uit die wachtrij. Want het was al lang uitverkocht.

Francien Regelink:
[37:22] Hij zat al drie uur lang die wachtrij terug in te gaan. En er een keer zei hij, ik heb toch nog tien kaarten kunnen trekken. Dacht ik.

Jurian:
[37:28] Mislukte payments en zo.

Francien Regelink:
[37:29] Ja, maar dat is eigenlijk wat jij ook zegt. Jij geeft nu op, want jij hebt op één manier gekeken. De wachtlijst is uitverkocht. Maar wie zegt dat nou eigenlijk echt? Dat is soms ook wel lekker aan ADD. Ik heb bijna ook altijd daarom, vanwege die vriend, ook altijd wel over een kaartje voor. Ik weet soms niet eens dat ik dit jaar ga schrijven naar Billy Eilis. Maar dat komt omdat hij het kaartje al heeft gekocht. Of ik ga naar Down the Rabbit Hole. Maar dat heeft hij al gekocht. En hij gaat er eigenlijk wel vanuit… Gaat wel mee. Maar waar ik bijvoorbeeld ook benieuwd naar ben.

Jurian:
[37:53] Maar mag ik er even inhaken op jouw zeer specifieke voorbeeld?

Francien Regelink:
[37:55] Ja, ik wil net vragen hoe jij er is.

Jurian:
[37:57] Want je neemt de mensen die nog niet hebben kunnen reageren de kans… om voor te stellen om op een andere dag te gaan… waar misschien wel iedereen had gekund… zodat we er alsnog met z’n allen hadden gekund. Maar tegen de tijd dat die mensen online kwamen… waren de kaarten al gekocht.

Randal:
[38:07] Dus was dat geen optie meer. Dat vind ik niet fair. Ik snap dat je andere mensen de kans ontneemt om er input op te leveren. Maar we waren wel zo ver dat er een clubje was van drie mensen… dat sowieso die dag wilde.

Jurian:
[38:16] Ja, oké, maar dan haal je de extra drie. En dan moet de rest maar zorgen dat ze op die dag ook kunnen. Maar als ze niet kunnen…

Francien Regelink:
[38:22] Nee, maar het zou bijvoorbeeld handig zijn als jij een week van het woord zegt… die kaart gaat in de verkoop, wanneer kan iedereen. Maar zo handelen wij niet, want wij denken…

Jurian:
[38:29] Die drie mensen die die dag konden, konden misschien ook allemaal wel op een andere dag.

Randal:
[38:31] Deze podcast gaat niet over die drie mensen.

Jurian:
[38:34] Nee, oké, maar dan…

Francien Regelink:
[38:36] Nee, maar dit is wel de discussie die jullie hebben. Maar jij zegt, dat vinden ze mij irritant.

Jurian:
[38:39] Dit gaat mij, want ik kon ernaar niet mee. Ik vond het irritant, want ik heb liever dat we gewoon met z’n allen… op een ander moment gaan, waar iedereen kan. En dan was iedereen blijer dan dat de drie mensen… niet mee kunnen nu zijn. Want wij gaan tot op heden niet.

Francien Regelink:
[38:50] Nee, en grappig. Dit is precies wat ik met mijn vrienden ook heb. Dus dit is een beetje de discussie. Ik heb het al gewoon besloten. Maar ook gewoon uit goedheid. Maar dan zeggen ze… Ja, maar dit is niet helemaal wat moet. Je had beter kunnen zeggen een paar dagen van te worden… die kaarten gaan. Maar zo gaat het me. En ik zie gewoon TikTok… al die kaarten gaan in de verkoop. Ik ben daar.

Randal:
[39:03] Ja, ik wil wel een.

Francien Regelink:
[39:04] En ik denk wel… Ik doe het ook via Klarna nog. Dus ik ben achteraf betaler… nummer één, weet je wat. Dus ja, dan ga je niet mee, denk ik dan. Maar dat is een heel egoïstig gedacht. en dat besef ik me ook, ik word er ook wel vaker op gewezen, maar aan de andere kant denk ik, ja, ik ga ik heb de prooi veiliggesteld, dat is net ook wat ik denk maar.

Jurian:
[39:22] Het is inderdaad egoïstisch.

Francien Regelink:
[39:24] Het is niet helemaal aardig tenminste, ik weet dat mijn vriend het ook niet aardig vindt maar ik denk altijd, maar ik ga.

Randal:
[39:31] Je kunt er ook twee keer gaan ja.

Francien Regelink:
[39:34] Maar had je kaartjes gekocht ook voor twee dagen dan?

Randal:
[39:38] Kan, ja.

Francien Regelink:
[39:39] Ja, nog via ticketswop.

Randal:
[39:40] Nee, maar er zijn een heleboel data. Maar goed, inderdaad, het ding is… ik vind iets plannen in de toekomst heel stom. En ik vind het fijn als ik op een gegeven moment… mijn zinnen ergens op gezet heb… om dat doel dan te behalen. En wat ik zeg, op het moment dat ik in mijn hoofd heb… ik moet dit nu regelen,

Randal:
[39:55] want dan is het rond… en dan kan ik het loslaten. Dan vind ik het heel lekker om dat te regelen.

Francien Regelink:
[39:59] Ja, maar je vindt het lekker om dat gedeelte te regelen… omdat je daar een loopminestoot van krijgt. Terwijl als ik denk, jij had gezegd… kan je volgende week drie katten bier meenemen… Terwijl je geen bier drinkt. Dan zou je denken. Kom hier. De dopaminenstoot. De beloning is niet groot genoeg.

Randal:
[40:13] Precies. Dus dingen plannen. Is lekker als ik nu iets van een resultaat heb. Dan heb je het in de pocket.

Francien Regelink:
[40:21] Zo ben ik net zo. Ik werk ook de hele dag zo. Ik verdien ook nog. Ik heb een site inkomen. Waarmee ik elke dag een geluidje hoor. Hoop ik zo vaak.

Randal:
[40:33] Inkomen.

Francien Regelink:
[40:34] Hoe heet het ook alweer? Gewoon side hustle heb ik. Ik weet het ook alweer. Sub inkomen. Hoe heet het ook alweer?

Randal:
[40:38] Passief inkomen.

Francien Regelink:
[40:39] Dat is worst. Ja, ik heb een passief inkomen waar ik denk heel veel van mijn vrienden niet weten hoe ik eraan kom. Nee, het is geen OnlyFans vrienden.

Randal:
[40:46] Dat is ook niet passief.

Francien Regelink:
[40:47] Nou ja, dat kan je redelijk passief doen. Als ik mijn voeten alleen laat zien. Maar ja, ik heb een inkomen daarnaast. Ik kan een loon niet zijn. Ik kan een les geven wat ik wil, maar ik verdien elke dag een bepaald dopamine strootje. Doordat ik een bepaald geluid hoor, denk ik lekker. Dit is er weer een. En daar ga ik gewoon goed op. Hoe stom ik dat ook vind. Terwijl ik zou misschien op een andere manier… als ik dit veel beter zou stroomlijnen… nog veel meer kunnen verdienen als ik een team om me heen zet. Maar daar word ik helemaal niet gelukkig van. Dat moest ik ook heel goed weten. Dus ik dacht ook, ik ga met het team het doen. Dan gaat het 100% verkeerd. Want ik ga die afspraak niet nakomen met het team. En zzp’ers loop ik minder risico mee. Want als ik dan mijn afspraak niet nakom… dan willen ze of niet meer met me werken. Maar daar ben ik oké mee, want ik kwets ik ze niet. Maar met mijn vrienden is dit wel moeilijk. ik heb heel vaak met vrienden ondernomen en als je dan niet op een bepaald moment eigenlijk je afspraak niet nakomt of als je, wat jij eigenlijk ook doet met die tickets ik heb ooit een keer, dat heeft het boek niet gehaald, heeft er wel in eerste instantie ingestaan, toen ik nog influencer was ging ik een trip nemen een brandtrip naar Londen we hadden net daarvoor besproken, ik en mijn zakenpartner en ook vriendin, van geen onbetaalde reizen meer en wat deed ik? onderhand van de onbetaalde reisaannemers… dat ik mijn broertje kon opzoeken in Londen. Ik had al drie keer aan haar gevraagd, mag ik daarheen? Maar ze zei, nee, we hebben toch afgesproken niet onbetaald. Maar ik vond gerechtvaardigd dat ik daar toch heen ging. Maar dan had ik beter moeten communiceren. Maar dat kan ik dan dus niet. En dat heeft haar heel erg gekwetst. Het is ook toen destijds het begin geweest van de split tussen ons twee. Op dat gebied van wat we samen ondernemer waren. Omdat ze gewoon zei, jij bent eigenlijk hem niet te vertrouwen.

Randal:
[42:13] Niet te vertrouwen zelfs.

Jurian:
[42:14] Dat snap ik heel goed, want je maakt een beslissing… die als je er goed over had gecommuniceerd… waarschijnlijk best wel in goede aarde had kunnen vallen. Maar je neemt de beslissing. En die beslissing is, zeg maar, acceptabel. Maar omdat je er niet over hebt gecommunicerd… Wordt het voor de andere partij onacceptabel?

Francien Regelink:
[42:29] Ja. Ik heb nog mails verwijderd waar die aanvraag in stond. Uit onze gezamenlijke inbox. En de twee dagen voordat ik op die reis ging, moest ik toch zeggen… Ik ga daarheen. Ze zei, dat wist ik al lang. Je hebt mails verwijderd. En dat is ook nooit bij die drie jaar dat we nog daarna… Of twee jaar dat we nog gingen ondernemen. Is ook nooit meer goed gekomen. Het is gewoon altijd zei… mijn waarde is dat je te vertrouwen hoort zijn. Zeker als je een zakenpartner, een vriende bent, dan kan je dit niet maken. Dus ik kan daar niet mee omgaan. En dat heeft me ook, ik denk, van die ADD. Als je me vraagt, wat zou ik het allerverveenst vinden aan mijn ADD? Is dat ik niet vertrouwen ben of zo. Maar ik vond dat wel het meest kwetsende dat ik mezelf, dat ik dacht, ja, ik vind het moeilijk dat ik niet er ben op het moment dat mensen het soms verwachten.

Jurian:
[43:02] Niet te vertrouwen gaat misschien wat ver. Dat zijn natuurlijk een paar woorden. Maar ik bedoel, ik denk wel dat je als ADHD’er vatbaar bent voor de trigger. Als er iets op je pad komt. en je denkt, dit is een no-brainer, dit is sowieso goed, dit gaan we doen, dat je dan, en daar heb je soms ook wel een handje van, die beslissing gewoon neemt, zonder dat verder in de groep te gooien. Ik denk best dat dat een heel groot risico is. En ik snap ook heel goed dat mensen daarop afhaken daarna. Terwijl jij voor jezelf zegt van, wat zeur je nou? Dit is gewoon een goede beslissing. Maar dat maakt door het gebrek aan communicatie niet meer uit.

Francien Regelink:
[43:30] Nee, en ik denk ook nog wat zij nog heel lang heeft gedaan, is gewoon geprobeerd

Francien Regelink:
[43:33] van, ze haalt het ook heet omhoog, maar dat moet je bij een ADD niet doen. Als we er eenmaal over hebben gepraat en dat ik fout zit, dan weet ik dat ook dondersgoed. Voel ik me heel schotig, ik kan het niet ongedaan maken.

Jurian:
[43:42] Ja, de keer dat dat weer terugkomt, dan is het eigenlijk een beetje onnodig, erg.

Francien Regelink:
[43:45] Ja, en dan begint mijn irritatie. Dat ik denk, ja, weet je wel, this is just who I am, maar dat is natuurlijk niet altijd helemaal acceptabel. Dus ik vind gewoon dat een beetje in het volwassenleven, daar maak ik soms dingen kapot mee. Daarom durf ik ook geen team meer te starten, omdat ik gewoon denk, ja, op het moment dat mensen maar gaan, ben ik het toch niet, want ik heb daar helemaal geen zin over en ben kats vergeten. En dat vind ik heel moeilijk, want ik kom veel verder als er nu een heel vast team omheen zou komen de komende tijd.

Randal:
[44:07] Ik wil benadrukken.

Jurian:
[44:08] Zijn er ook katsen vergeten?

Randal:
[44:09] Katsen vergeten. Zijn ze al achterhoek.

Francien Regelink:
[44:12] Ik hoorde het bij jou gelijk.

Randal:
[44:13] Mensen die uit Amsterdam komen, is Deventer ook achterhoek. Voor jou en mij is dat wel een afstand.

Jurian:
[44:19] Ik ken het vooral omdat jij het soms zegt.

Randal:
[44:21] Ja, ik gooi katsen de deur los. En dan kiekt mij hem. Maar ik vind het wel interessant. Want kijk, Jurrian was overduidelijk betrokken bij de casus in kwestie. En heeft daar een mening over. Die, nou… Niet onverklaarbaar is. Maar. Me wel een beetje overvalt.

Francien Regelink:
[44:43] Het overvalt hem volgens mij ook. Ik zie het een beetje aan jullie houding namelijk.

Randal:
[44:46] Dus als het je dwars zit. Moeten we het daarover hebben. Maar dit is wel een mooi voorbeeld. Van wat het omgaan met ADHD’ers. Heel lastig kan maken. En even goed voor die ADHD’ers lastig. Want tenminste voor mij. En ik denk dat dat voor heel veel mensen geldt. Want die komt ook terug in de vragen. De gevoeligheid voor afwijzingen. En dus dat jij met goede bedoelingen iets doet waarvan je voelt dat het goed is. En je krijgt niet alleen geen beloning, je krijgt ook afwijzing. Dan is het aan alle beide kanten van die schutting heel kut.

Francien Regelink:
[45:20] Ja, ja, ja. Ja, nee, honderd procent.

Randal:
[45:23] Dus heb je naast het slecht zijn met plannen en dan denken, nou, ik hak de knoop nu wel, want dan ben ik daar vanaf. Nog meer voorbeelden. Ik denk aan WhatsAppjes een maand niet beantwoorden. woede uitbarstingen, maar misschien ken jij dan meer.

Francien Regelink:
[45:43] Mensen weten eigenlijk al dat je me niet moet appen of mailen, want daar heb ik gewoon hekel aan terwijl mijn dag bestaat uit 400 voice memo’s inspreken bij mijn vrienden waar ze geen zin hebben in af te luisteren je hebt nog nooit een.

Randal:
[45:53] Woord naar mij getypt.

Francien Regelink:
[45:56] Als je mijn Instagram nu zou openen dan zijn daar zoveel vragen vanuit ik help mensen met de studie schuld dus af En daar komen per dag gewoon soms 100 tot 400 vragen uit. En als ik één ding haat, is een mailbox afwerken. Wat moet ik doen? Ik ben een mailbox aan het afwerken. Maar dat kan ik niet doen als ik typ. Ik kan heel snel praten. Dus ik kan het beste binnen één minuut die mensen gewoon te woord staan. Maar dat betekent dus dat ik 400 keer interactie heb. Maar ga je een WhatsAppje sturen en reageer ik niet hoor. Ik bel gewoon. Bellen of… En dat zeg ik ook tegen iedereen. En al mijn vrienden vinden het eigenlijk onacceptabel dat mensen voice notes sturen. Maar mensen weten wel dat het bij mij ook… Ik besef me eigenlijk dat ik heel egocentrisch ben. Want het moet op mijn manier. En dat is dus dat ik doe alleen mijn voice notes beantwoorden. Maar ja. Terwijl ik het zelf hartstikke fijn vind dat ik eerst in één oogslag kan zien. Oké, heb ik dat gezien om daarop te antwoorden? Nee. Terwijl in een voice note moet je daadwerkelijk toch even afluisteren. Voordat ik wil reageren.

Randal:
[46:50] Dat kan ik me wel bij voorstellen.

Francien Regelink:
[46:52] Maar wat was de vraag ook? Want je vraag was…

Randal:
[46:55] Een lijst van dingen die het voor andere mensen moeilijk maakt om met ADRDR’s om te gaan.

Francien Regelink:
[47:01] Ja, nou ja, kijk, wij kunnen bijvoorbeeld nu drie uur lang of vijfentwintig dagen met elkaar gepraat hebben over een bepaalde oplossing. En toch doe ik op dag 26 iets compleet tegenovergesteld. Ja, dat zijn ook toch weer dingen, dat kan eigenlijk niet.

Randal:
[47:14] Maar dat is die impulsiviteit dan?

Jurian:
[47:16] Ik heb er wel een die, ik weet niet of dat eentjes die jullie snel op de radar zouden hebben. Maar ik ken heel veel mensen met ADHD. En eentje die ik wel vaak hoor en waar ik dan niet goed weet hoe ik moet reageren is. Als iemand die is dan bijvoorbeeld iets vergeten, kan iets belangrijks zijn, kan iets minder belangrijks zijn. En dan krijg ik, oh ja, ben ik vergeten. ADHD brein, hè. En dan meestal iets van een lachende smiley erachter. Dat voelt heel oneerlijk. Want dan zegt diegene, ja, sorry, ik heb ADHD. Ik ben wat jij op was zat te wachten. Ben ik vergeten? Maar ja, ik heb ADHD. Dus dan voel ik eigenlijk van, hey, ik ben hier pissig om. Want jij bent eens vergeten wat jij zou doen. Maar ja, omdat je nu zelf al zegt, ja, dat is mijn ADHD brein. Ja, dat is een gediagnosticeerd iets. Ik kan dan moeilijk tegen iemand die blind is. Kan je ook niet zeggen. Had je niet even kunnen uitkijken. Het voelt heel moeilijk. Ik vind dat heel moeilijk in de omgang.

Francien Regelink:
[48:06] Ik vind dat Mel Robbins dat altijd goed zegt. Die zelf ook ADRD heeft. Zij zegt heel goed. Ik stel gewoon tot het maximale uit. En dan vergeet ik het ook nog bij wijze van. Alleen dat is niet oké. Het is niet zo dat je goed bent naar uitstellen. Je hebt gewoon een habit. Even het Nederlands gewoonte ontwikkeld voor uitstellen. Op het laatste moment. En in dat laatste moment vergeet je het dan ook nog. En dan vind je dat eigenlijk ook nog normaal. Terwijl, ik heb eigenlijk ook nodig dat dan iemand heel boos wordt. Dan regel ik het binnen één seconde als jij niet boos wordt.

Jurian:
[48:33] Nee, maar ik word dus over het algemeen dan dus niet… Of ik word misschien wel boos, maar zal dat niet laten blijken. Omdat ik denk van ja, weet je… Iemand gebruikt het dan. Een soort van… Het komt op mij overigens als het een soort goed praat of zo. Want ik heb ADHD. En dan denk ik, ja oké, maar je zegt dat je iets gaat doen. Vervolgens lukt dat je niet. Want je hebt ADHD. Wat moet de andere partij dan dan mee in jullie ogen?

Francien Regelink:
[48:54] Nee, ook helemaal niks. Dat is nog een grap. Want eigenlijk wat ik daarmee doe, is ik kets het probleem af op jou. Want nu hoop ik dat jij het dan maar even regelt. Of dat jij mij een soort van terugstuurt. Jawel, je kets het wel, want je legt dan in één keer de verantwoordelijkheid bij jou neer. Want jij zit op te wachten, jij hebt het niet. Dus nu moet jij het nog, misschien moet jij het aan iemand opleveren. Of moet jij iets voor iemand regelen. En ik kom dan aan met, ja, mijn hond heeft het huiswerk opgegeten. Want ik heb geen hond. Dat is niet eerlijk. Dus ik probeer daar ook tegenwoordig wel heel bewust van te zijn. Dat deed ik vroeger echt, had ik echt een handje van. Ik heb ooit een keer bij een reclamegroep gewerkt. Mijn manager zei. Jij bent heel goed om in een kamer rond te lopen. Waarin een probleem wordt opgelost. Of een marketing idee wordt bedacht. En dan kom jij binnen en drop je een bom. Dan zeg je werk niet. Daar hebben die mensen dan drie weken aan gewerkt. Dan loop je weg. Maar je komt niet met de oplossing. Maar je dropt wel even een bom. Maar je komt niet met een plan of hoe je het oplost. En je helpt ook niet mee in de oplossing. Je loopt gewoon weg. Dus daarin heb ik wel geleerd. Ik moet gewoon meedenken. Maar ik heb mezelf wel omringd. Met allemaal mensen. Los van die ADD’ers. die alles eigenlijk op voorhand al regelen. Dus die gaan mij bellen. Die gaan 300 keer zeggen, kan jij dit meenemen? En ik heb in mijn agenda voor alles vijf meldingen aanstaan. Maar zoals vandaag ben ik alsnog een meeting vergeten, bijvoorbeeld.

Jurian:
[50:04] Oei, dat is niet deze, dus het maakt niet uit.

Francien Regelink:
[50:06] Nee, maar dat is dan een soort van… Dat vind ik heel erg, want mijn boek komt binnenkort in Amerika uit. En dat is eigenlijk een hele belangrijke meeting. En dan vergeet ik dat, weet je wel. Dus dan is dat… En dan zeggen zij, maakt niet uit. Maar het is niet altijd… Daarom vind ik het fijn dat mijn beste vrienden roepen me op een matje. Maar niet zo’n goede vrienden, die zouden gewoon denken… Oké, ja… Maar het maakt wel dat ze bijvoorbeeld met zaken doen soms niet terugkomen. Want je gewoon, ja… Die leeft het niet, hoor. Daarom doe ik soms liever ook dingen helemaal van ATS zelf. Omdat ik dan, dan moet ik op een gegeven moment wel. En dan kan ik daar alle rusten nemen.

Francien Regelink:
[50:34] Maar je kan dus in mijn geval productiever zijn met een team. Maar dan moet je dus wel over de brug komen. Dat kan ik niet altijd.

Randal:
[50:39] Nee, dat herken ik wel. Ik denk dat daar ook wel vandaan komt. Dat ik in die zin teamwork eigenlijk kut vind. Het is gewoon lekkerder. Als je jeentje bent en je hakt alle knopen. En je kunt alles maken. Dan is dat eenvoudig.

Francien Regelink:
[50:52] Ik moet wel zeggen, ik heb één team. Ik heb bij een uitzendbureau in de marketingafdeling gewerkt. De afgelopen vijf jaar. Dat was een geweldig team. Maar daar was iedereen zo specifiek goed in iets. Ik was specifiek goed in ideeën bedenken. Dan was ik met anderen specifiek goed in designen. Er was nog een design die ook heel goed ideeën kon bedenken. En dan hadden we een hele goede manager die heel erg de ruimte gaf. Maar ook de ruimte gaf om toch te falen. Maar dan toch wel weer zei. Maar die wel op een nette manier zei. Wij gaan even met elkaar praten. En we gaan even kijken hoe we dat de volgende keer anders kunnen doen. Dus heel veel vrijheid. En een beetje een soort paradijsvogelstatus. Maar het is niet een lekker. Ik kon na jaar vijf ook niet dat langer handhaven. Want het was ook een heel oneerlijke status. Ik mocht van 9 tot 4 werken. En de rest moest van 9 tot 5. Maar ik ging gewoon zwaaiend. Doei allemaal! En toen op een gegeven moment dacht ik nee, dat kan eigenlijk niet. En ik had een eigen werkkamer in de kolfkamer gecreëerd. Onze eigen directeur had bewijzen van niet eens in een kamer waar hij alleen sek in zat. Maar ik heb gewoon voorwaarden gesteld. Maar dat is meer zo dat ik kan overleven op een werkvloer. Maar ik besef me dat ik gewoon niet op een werkvloer moet zijn. Ik moet eigenlijk gewoon op een heel dynamische ondergrond zijn. En dat is in dit geval waar gewoon heel veel gebeurt. Bijvoorbeeld een nieuwsredactie voor een klas gebeurt elke seconde wat. En dat werkt heel goed. En dat heel kordatisch oplossen. Maar iets voor mij over een jaar verwachten. Wat had je van me nodig over een jaar?

Randal:
[52:06] Dus dit is een uitdaging omgaan met ADHD’ers. Maar het is voor die ADHD’ers zelf ook moeilijk. En andere die ik zelf heb leren kennen. Want ik ga dus afgelopen jaar. Ging voor het eerst naar een psycholoog. En ik heb tot nu toe bijna om de sessie wel een keer. Een schemaatje dat ik leer. wacht even, die snap ik. Ik probeer het allemaal in modelletjes. En toen heb ik eigenlijk ontdekt dat ik de eerste drie die ik ontdekte eigenlijk op elkaar inhaken. Dus wat mij heel vaak kan gebeuren, en dit is in het bijzonder via WhatsApp, of als je niet face-to-face bent met mensen. Dus allereerst ben ik dus heel gevoelig voor afwijzing. Dus iemand kan zeggen van.

Francien Regelink:
[52:50] De kapper zegt bijvoorbeeld ik kan toch vandaag niet, ik voel me dan afgewezen.

Randal:
[52:54] Ja? Oh nee, dat heb ik niet. Niet dan, maar als iemand zegt van… joh, had er even eerder op gereageerd of zo… dan eerst voel ik dus afwijzing. En de tweede stap is een andere valkuil. Namelijk dat ik… Als ik iemand wijst mij af omdat ik iets doe op een manier die niet dienstvoorkeur is. Dan voel ik me eerst afgewezen. Maar daarna verzin ik de oplossing. Wat is dan de oplossing? Dan moet ik het zo doen. Dan moet ik het zo doen. En dan omdat ik dat zou kunnen doen op die manier. Dan moet ik het ook doen. Net zoals dat als ik kaartjes wil koop voor een concert. En ik heb mijn zin daarop zitten. Dan moet ik dat doen. Dus als het kan dan moet het. Ik kan die kaartjes kopen. Er zijn drie mensen die mee willen. Dus het kan. Dus het moet. Dus dan val ik wel twee. Maar dan de kers op de taart, die het echt helemaal rondmaakt, is dat ik dus, waarschijnlijk onterecht, want omgaan met mij is ook moeilijk, continu met het gevoel rondloop dat ik de verstandigste moet zijn. Dat gevoel heb ik denk ik in mijn jeugd opgedaan. Want ik ben dus, omdat ik destijds had ik de diagnose PDD-NOS, dat zouden ze nu vertalen naar ADRD.

Randal:
[54:08] Kwam ik op het speciaal onderwijs terecht. Maar hij is mij zowel expliciet als expliciet. Of impliciet wel verteld. Oké, jij bent anders. En jij moet dus naar die school. Waar de rest van je vrienden niet zitten. En jij moet je aanpassen. Maar waarschijnlijk zul je nooit zelfstandig kunnen wonen. Dat is allemaal best wel letterlijk gezegd.

Randal:
[54:31] Terwijl ik zat daar. Weliswaar met mijn uitdagingen en mijn gebreken. Maar wel met een best wel hoog IQ. Terwijl de meeste kinderen op het speciaal onderwijs destijds. op het IVVO en Lomschool en Leerweg Ondersteunend Onderwijs. Een boel daarvan. We hebben ook een heel laag IQ. Dus je hebt best wel gekke vreemde vogels in een groep. En ik dacht op een gegeven moment, ja, ik ga me maar aanpassen. Hoe kom ik het verst? Hoe kan ik dit spel wel spelen? Zeker later. Ik heb dus niet gestudeerd, dus ik heb ook geen studieschuld. Maar ik heb wel vanaf mijn negentiende gewerkt. En elke keer toch voor elkaar krijgen om, dat noemen ze dan masken, dus jezelf aanpassen, zo om voor te doen en zorgen dat je er uiteindelijk wel komt dat gevoel, dus ik voel heel snel dat ik de verstandig moet zijn wat er dan gebeurt is, iemand zegt even kritiek op hoe ik iets doe, dan verzin ik hoe het anders kan, en dan moet ik dat dus ook doen, dus dan ben ik me aan het aanpassen en dan denk ik, ja shit, nu moet ik weer de verstandigste zijn terwijl, en dat is de grap van dit hele, zieke cirkeltje die eerste opmerking waarschijnlijk niet eens als kritiek bedoeld was, was gewoon ja, weet ik veel, Veel kleiner dan dat.

Francien Regelink:
[55:38] Maar dit is een beetje waar het in drugs 2 ook over gaat. Dat je een kind met ADD. Of tenminste die dat heeft maar niet weet. Misschien is dat zij van kind af aan al 10.000 keer meer opmerkingen krijgen. Over het feit dat ze anders zijn. En dat maakt dat als ze later dus. Dat ze eigenlijk altijd in die spiegel zitten te kijken. Wat iemand ooit over

Francien Regelink:
[55:55] ze heeft gezegd. En zich daaraan aflegt. Dan is er altijd een maat van afwijzing. Wat ik heel erg doe is. Ik hou gewoon rekening met die afwijzing. Ik ben afwijzing. Ik ben het woord afwijzing.

Randal:
[56:06] Ik ben beleid, jij bent afwijzing. Holy fuck.

Francien Regelink:
[56:09] Ik ga er dus al van uit dat jij mij afbelt. En dan denk ik, oh dat is goed. En daar ben ik ook gelijk ook een bewijs van. Of ik ga er al van uit dat dit boek kan alleen maar falen. Dus het enige wat dan nog overblijft is, je kan het tenminste proberen. Want je gaat toch al falen. Dus ik gebruik eigenlijk die afwijzing om verder te komen. En voor drugs twee heb ik ook een vrouw gesproken. Zij deed ook mee aan het slimste mens. Het enige wat ze zei, laat het zelfs zo ver komen. De afwijzing zei, betaalt geen belasting. Dat wil ze niet. En ze kan het allemaal prima op tijd betalen. Maar zij laat het zo ver komen dat de deurwaarder bij haar moet komen. Met allemaal boetes. En dan betaalt ze tegelijk. En dan zegt die man, waarom betaal je dan niet gelijk dat ik het binnenkom? Nee, vind ik moeilijk. En ook, zij zegt het enige wat ik de regel heb. Ik moet overal komen opdagen. Dus bij de slimste mensen was ze ook voor het avontuur om op te komen dagen. Maar vond ze het nou echt leuk? Nee. Maar ze ging toch al verliezen of zo. Ze kwam hartstikke ver. Dat ik gewoon denk, dat zijn ook weer van die… Maar dat komt omdat je als kind, als je anders bent. En je wordt onder een vroodgast gezegd. En je wordt altijd tegen je gezegd. dan zit dat heel diep in je. En dat gaat er denk ik ook niet uit. Het enige wat je moet leren op een gegeven moment… is dat je dus niet vanuit een afwijzing hoeft te komen. En eigenlijk vanuit afwijzing, vanuit angst… hoef je dus niet te komen. Maar dat is heel moeilijk. Want ik kon eigenlijk 100% vanuit angst. Altijd, bijna met alles. Tot ik in één keer me los spreek. En dan heb ik in één keer bewijs. Zoals in één keer… drugs 1 heeft het gewoon heel goed gedaan. En drugs 2 heb ik dus zelf uitgegeven. Maar dat kan vanuit afwijzing. De afwijzing was dat mijn huidige uitgever op dat moment…

Francien Regelink:
[57:28] Ik dacht gewoon, wat een onzin dat ik hier zo weinig aan verdien. Terwijl ik de verhalenverteller ben, krijg ik hier 10% van het boek. Ik schrijf dit. En ik ga het wel zelf doen. En toen heb je nog zo’n importeur die zorgt dat het ook echt bij allemaal boekhandels komt. En die partij wil niet met mijn samenwerk zijn. Nee, wij blijven trouwen aan jouw uitgever. En toen dacht ik, wat een onzin. Nou ga ik helemaal laten zien dat ik het kan. Oké, dus jij wijst me af? Top. Dus ik ben gewoon zo gewend dat iemand me afwijst. En dat gebruik ik uiteindelijk als een soort van fuel. Maar het is niet gezond. En ook wat jij ook zegt, alles voelt als kritiek. Terwijl mensen bedoelden eigenlijk gewoon… Het zit ook niet eens dwars. Ze zeggen gewoon even, nou, volgende keer moet het even anders. Dat hoor ik niet. Ik hoor alleen maar, is het niet goed genoeg.

Randal:
[58:02] En dat is op dat moment… In ieder geval, ik herkende wat jij zei. En ik ben dus nog bezig met mijn ontdekkingsreis. Maar je zei ergens in je boek dat alles even belangrijk voelt. Terwijl, ja, dit is ook dus kritiek die ik ervaar. Zelfs als die er niet echt is… Ik wil nog net niet zeggen alles omvattend. Maar daar moet ik iets mee. Holy fuck.

Francien Regelink:
[58:25] Hetzelfde is als iemand tegen mij zegt we moeten praten. Dan kom ik niet. Dan ben ik ook drie jaar uit de lucht. Ben er ook gewoon niet.

Randal:
[58:34] Ik heb juist zoiets van nu. Nu. Nee. Nu.

Francien Regelink:
[58:41] Ja. Nee. Ik ga dan nu weg.

Jurian:
[58:43] Maar wacht even. Jullie ervaren hetzelfde. En jij redt het van weg. Jullie willen allebei er niet op wachten.

Randal:
[58:48] Spite of light. Ik ben gewoon fight.

Jurian:
[58:50] Jullie willen in ieder geval allebei niet wachten op dat gesprek. Jij rent er gewoon meteen voor weg. En jij wil het gewoon nu.

Randal:
[58:55] Het moet voorbij zijn.

Jurian:
[58:57] Maar jullie willen allebei niet dat het langer gaat duren. Dat je ze denkt van wat gaat hier gebeuren.

Francien Regelink:
[59:01] Ja, nee. Terwijl het eigenlijk gewoon heel normaal is. Ik weet nog dat ik met mijn zakenpartner toen uiteindelijk uit elkaar ga. Als je vrienden bent en je bent ook zakenpartner. Je moet uit elkaar. Dat is heftig want het draait om geld. Maar het draait uiteindelijk ook om de vriendschap. Hier zat ik uiteindelijk met haar vader om tafel. Tijdens onderhandelingen. En ik dacht alleen maar, waar is zij dan? Maar zij was eigenlijk heel erg overspannen van die situatie. En ik dacht, oké, maar ik moet nu één ding leren. Ik ga tussen al die gesprekken, ik had ook iemand mee. En toen zei die man nog waar ik mee was, die aan mijn kant stond. We gaan ook niet tegenover die man zitten, we gaan naast hem zitten. Want dan is het ook al… Maar ik heb me toen toch recht, mijn rug recht houden. Maar ik dacht ook, dit was één grote afwijzing. Maar het is wel gelukt of zo, om alles gewoon op de normale manier uit elkaar te gaan. Maar het ging erop en zo eigenlijk kwijt. En als ik haar nu ook zie, dan denk ik, oh, ik hou eigenlijk heel veel van die persoon. Maar dit is één grote afwijzing naar elkaar toe. Ik trigger iets bij haar, zij trigger iets bij mij. Maar dat is eigenlijk helemaal niet nodig. Het enige wat nodig was geweest, was een heel normaal goed gesprek. Maar ik ging dat gewoon uit de weg.

Randal:
[59:55] Ik vind het herkenbaar, maar inderdaad. Dus de manier waarop het zich uit… die verschilt wel van persoon tot persoon. Ik weet dat er een heleboel uitdagingen zijn aan ADHD’ers zijn. Ik weet ook dat er een heleboel uitdagingen zijn omgaan met ADHD’ers. Ik weet ook dat je daar twee boeken over hebt geschreven. Dus luisteraars die dat interessant vinden… kunnen daar nog uren in lezen. Maar ik weet ook dat er een heleboel vragen van luisteraars zijn gekomen.

Francien Regelink:
[1:00:17] Ja, daar was ik zo verbaasd over dat ik dacht hier.

Randal:
[1:00:19] Ik was niet verbaasd, maar alsnog was het meer dan ik dacht. Echt een boel. En ik had er zelf al een paar gezien die een heleboel info’s hadden. Jurrian doet nog een duitend zakje.

Jurian:
[1:00:28] Ja, ik wil mijn blokje bewaaien voor de bonus.

Randal:
[1:00:30] Jouw bonus blokje?

Jurian:
[1:00:31] Ja, want daar staat het neem ik even midden in de bonus.

Randal:
[1:00:34] Oké, nou dan kunnen we nog even gras duinen. Maar om even…

Jurian:
[1:00:38] Nou, dat daarboven staat, die is zelf er al uitgelegd.

Randal:
[1:00:40] Ja, precies. Dus ik vind een van Shanna wel een goede, want… Daar stonden we nog bijna met één been in. Shanna, dus jij vroeg, zijn er ook vrouwen? Jazeker, Shanna.

Francien Regelink:
[1:00:52] Ja.

Randal:
[1:00:53] Wat zijn best practices en tips die je hebt voor ADHD’ers op de werkvloer. Voor zowel werkgever als werknemer.

Francien Regelink:
[1:00:59] Ja. Ja, het zit een beetje in. Ik was eigenlijk een ondernemer in dienstverband. Maar ik kreeg die vrijheid. En dat kwam doordat ik grenzen ging aangeven. Ik ging gewoon zeggen. Je kan me hier wel tot vijf uur laten zitten. Maar daar heeft niemand wat aan. Jullie niet. En ik ook niet. En ik moest ook allemaal dingen inplannen. Ja, daar kunnen we heel lang of kort over zijn. Maar als ik het ga inplannen, dan gaat het in ieder geval niet gebeuren. Dus of we moeten nu met elkaar door of niet. Ik ben grenzen aangegeven. Ik heb gewoon gezegd… jongens, jullie zijn in meerdere dingen tegelijkertijd goed. Ik ben gewoon één ding heel erg goed. Ideeën bedenken en zorg het stakeholder management… dat iedereen van hoog tot laag hierop aanhaakt. En dat regel ik. En dat jij je goed voelt op je werkdag. Dus gewoon heel erg die grenzen aangeven. En ook heel erg duidelijk aangeven… hier ben ik niet goed in en hier wel. En… En ik ben ook wel een beetje… Ja, ook van jezelf dat zelfinzicht van… Ik start wel, maar ik maak het niet af. Dus ik start het wel op, maar ik ga het niet afmaken. Daar is echt andere mensen voor nodig.

Randal:
[1:01:53] Want afmaken in mijn beleving, dat is dan weer uitgestelde beloning.

Francien Regelink:
[1:01:57] Nee, maar bijvoorbeeld, ik denk marketing ideeën. Ik moest dan het eindejaars schenk opdenken voor uitzendkrachten… vaste medewerkers en klanten. En dat is een jaar vooruit, bij wijze van. Dan had ik het idee wel bedacht… maar de uitvoering moest echt wel iemand anders ermee helpen. Want anders komt het niet van de grond. Dus ook daar moest ik heel duidelijk zeggen. Ik heb nu een team om me heen nodig die het verder brengt. En dan kom ik wel weer in die laatste stap erbij aan. Maar het heeft me heel veel jaar gekost. Want ik heb heel vaak op werkplekken gezeten. Waar ik totaal niet tot mijn recht kwam. Dus omdat ik dan, ja. Ik wist gewoon, ik had geen plan. Ik had geen reten doen. En dan zat ik daar tussen mensen die heel productief in dingen doen waren. En dan voel je je ook een randebiel. En ook gewoon dat ik niet in een werk. Ik moet niet in een jungle worden gezet. Waar ik jou de hele tijd hoor. Bijvoorbeeld. Want ik ga jou de hele tijd van je werk afhouden. Dus je moet me nu in het donker zetten. Dus ik moest heel erg gewoon voorwaarden scheppen voor mezelf. En ik moest ook heel goed aanvoelen. Als deze situatie niet voor me werkt, moet ik hier gewoon weg. En ik heb ook gezegd, ik heb complimenten nodig. En als je me kritiek geeft, moet je dat niet doen in de vorm van… wij gaan praten. Wij moeten even praten. Dan moet je even ter loops ergens erin gooien. En bijna als grapje brengen, zodat het even landt. En dat ik dat niet als afwijzing zie. Maar again, grenzen aangeven. En ook weg durf te lopen. Want soms past werk gewoon niet bij je. En wat je ook niet moet doen is liegen. Ik ging heel veel liegen, in bepaalde banen ook. omdat ik dan mijn werk dus niet af had, wat eigenlijk Jurian ook aangaf… en dan daarover liegen. Maar dan zadel je iemand anders op met jouw niet afgedane werk… of met het werk wat jij niet af hebt.

Randal:
[1:03:19] Ja, met consequenties.

Francien Regelink:
[1:03:20] Ja, en liegen was ook nog een soort van verbloemingstechniek. Dus ik moest heel erg een soort van… Ik heb een manager uiteindelijk gekregen waarbij ik heel eerlijk kon zijn. En dan moest ik ook wel echt uitleggen waarom ik het niet had. Maar dat was gewoon dat ik vaak niet wist wat er van verwacht werd. En dan maken wij ADD’ers het veel te groot. Je moet het heel erg onkaderd naar een ADD’er of ADD’er toebrengen… tussenstapjes, een vervoegde deadline. Zodat er ook gewoon tussendoor wat dopamine-stootjes zijn. Hé, ik kan dit wel. Oh, dit is me wel gelukt. En wat ik heel erg moest leren is hulp vragen. Toch wel. Dus niet denken, ik ga het nu alleen oplossen. Maar ik had vooral niet aan het begin gevraagd, als jij mijn opdracht gaf, wat houdt het dan eigenlijk precies in? Wanneer moet het af? Dus ik moest veel duidelijker zijn en veel meer voor mezelf opkomen. Dus gewoon heel veel duidelijkheid vragen. En echt gewoon, kun je micro-managen. Dat is niet altijd leuk. Vind ik zelf ook niet leuk. Maar ik had uiteindelijk, ik had, nou, Maar een van mijn teamgenoten heette Annie. Annie kreeg alles gedaan. Ik had Mini Manager Mout. En ook al in mijn hoofd. Allemaal die connotaties. Ik moet nu naar Mini Manager Mout. Ik moet nu naar Annie Actie. Want dat ging in mijn hoofd gewoon lekker. In poppetjes begrijp ik dit wel even. Dat we het even voor ons zien.

Randal:
[1:04:21] Ja, maar ik herken ook wel dat het lekker is als iemand anders heel duidelijk zegt wat jij moet doen. Want dan heb je een soort van reden.

Francien Regelink:
[1:04:28] Of zou ik even naast je gaan zitten. Ja. En body doubling werkt heel goed. in dat opzicht als je iets gedaan moet krijgen, is dat je gewoon even naast je… En ook gewoon zeggen, ik snap het gewoon even niet. Ik weet niet… Luister, ik weet nog wel, als dat ze op het begin vroeg de kartjes verwisselen, dacht ik, daar ben ik dan de hele dag mee bezig. En als dan uiteindelijk dat printje eruit kon, dan is het alsof ik echt de Olympische Spelen heb gewonnen. En dan moet iedereen dat ook horen, maar doe even normaal. Ja. Maar als je me vraagt, wil je voor 8000 man gaan spreken nu over vijf minuten? Terwijl je niks… Ja, dat is goed.

Randal:
[1:04:54] Ja.

Francien Regelink:
[1:04:56] Maar er is ook een beetje open de kracht gaan en er is veel meer micromanagement. En ik heb gewoon het juiste team. Maar dat was niet wat ik zei. In de eent is het niet helemaal gezond. Want je bent een team en dat moet niet om één medewerker draaien. Het draait om de gehele output. Dus ik vond mijn projecten stond ook belangrijk. Dat moet je niet doen.

Randal:
[1:05:11] Ja. Je mag de volgende vraag. Maar die je er net inzet, die vind ik wel een dijk van een…

Jurian:
[1:05:15] Ja, die wilde ik nog even… Zo had ik in de dingen gelezen. Wat Marike, die vraag schaf. En sluit hem weer met persoonlijke vraag. Als ADHDende vrouw met medicatie en een eventuele kinderwens… is het een enorme drempel om aan kids te beginnen… omdat er verwacht wordt dat je dan stopt met medicatie. Er is namelijk te weinig concreet onderzoek gedaan… naar de effecten van medicatiegebruik tijdens de zwangerschap. Maar zonder medicatie functioneren is niet voor iedereen een optie… of heeft achteraf grote gevolgen. Deskundigen geven tegenstrijdig advies en de alternatieven zijn sumier. Heb jij je al verdiept in ADHD-medicatie bij vrouwen… slash vrouwen met een kinderwens? Hoe kijk jij hiernaar?

Francien Regelink:
[1:05:53] Ja, ik denk dat als je me volgt, een op een dan weet je… Ik heb hele grote kinderwens al acht jaar lang. En dat lukt niet nog. Dus ik heb heel veel ziekenhuizen van binnen gezien.

Jurian:
[1:06:01] Ik weet alvast niet of Marike dit weet hoor.

Francien Regelink:
[1:06:02] Nee, maar ik heb hier ook tegenaan gelopen. Dus ik ben nu ook weer twee jaar gestopt met medicatie. En dat was ook nog, terwijl ik op de werkvloer. Dat ging in eerste instantie voor geen meter. Maar ik moest heel mijn leven aanpassen. Dus ik at bijvoorbeeld niet zo gezond. Ik at vooral op dopamine stoots, chocola en alles. Maar op de seconde, als ik dit, dacht oké. Maar het is niet het gezonde. Maar ik besefte me gewoon. 90% van mijn medicatie is niet medicatie. Maar het is gewoon slaap. vroeger dacht ik kan heel lang zonder slaap maar als ik gewoon genoeg slaap, gezond eet en eigenlijk hele basisvoorwaarden gaat het veel beter, Ik vergeet heel veel dingen als ik niet sta. Ik mis de medicatie elke dag. Want ik kan echt 10.000 keer beter functioneren zonder medicatie. Of met medicatie.

Francien Regelink:
[1:06:42] Maar ik heb heel erg moeten… Ik ben dus niet zo productief meer. Met medicatie ben ik dat. En wat ik inderdaad, wat zij ook zegt. Zowel drugs 1 als 2 gaat het daar echt zo uitgebreid over die kinderwens. Van waar je dan allemaal heen moet. En je wordt ook een beetje als een randbiel behandeld. En ik heb ook tegen mijn arts gezegd. Ik wil eigenlijk wel heel graag medicatie blijven gebruiken tijdens zwangerschap. Het enige wat ze je voorschrijven is. Er zijn heel veel vormen van antidepressiva. En er is er eentje die wordt gebruikt voor rokers of mensen die verslaafd zijn. En die krijg je dan. Ik heb daar wel eens aangezeten. Als je dan stopt, dan ga je helemaal cold turkey dood bijna. Dat wil ik helemaal niet meer. Dus bij mij is het gewoon heel erg… Ik moet mijn hele routine, dus ik heb mijn routine. Zodat ik weet waar ik aan toe ben. Dus echt gewoon sporten, ochtends vroeg, gezond eten. En ik neem echt anderhalf uur de tijd voor ontbijt. En klaarmaken. Dat deed ik vroeg. Maar allemaal met die kinderwens. Rustig aandoen. Ik heb mijn kantoorbaan opgezegd. Omdat ik dat rustiger aan moest gaan doen. nou, verveel me dood. Terwijl ik heb nog steeds drie banen, maar verveel me dood. Ik vind dat, het blijft gewoon moeilijk, maar er is niet één lijn voor. Ik heb alleen gewoon een beetje gedacht, wat voelt voor mij het beste? En ook als ik de zwanger überhaupt wil zijn. Ik heb zelf ook roofbouw gepleegd, op mijn eigen lichaam als tiener. Ik had gewoon niet goed, ik had snoep. Daar zijn die eicelijden door kapot gegaan. Daarom is het zwanger worden, denk ik, naar mijn idee ook moeilijker. Dus ik probeer nu een soort van reversed aging, maar het is een beetje, nou, ik wil niet zeggen zonder resultaat, maar nee, dit is een heel ingewikkeld onderzoek. En ik denk ook, zij moet, als ze hier tegenaan loopt, vooral doen waar zij zich goed bij voelt. En dat is heel erg je eigen pand. Dat is heel moeilijk ook. Want er is ook niet altijd acceptatie voor. Ik kan gewoon niet zo goed functioneren zonder medicatie. Dus daarom ben ik ook van die werkvloer afgegaan.

Jurian:
[1:08:10] In hoeverre wordt hier echt onderzoek naar gedaan?

Francien Regelink:
[1:08:12] Ja, niet echt. Want überhaupt, in eerste instantie, toen een ADD-medicatie kwam, was er vooral dat onderzoek vond plaatsen op mannen. Dus het effect werd alleen op mannen gemeente. Want mannen zijn niet degene die dragen.

Jurian:
[1:08:21] Allouden verhaaltjes.

Francien Regelink:
[1:08:22] En de reden waarom wij geen medicatie mogen gebruiken tijdens zwangerschap. ADD-medicatie komt overeen met bepaalde stoffen van drugs. Dus dat het kind verslaafd zou zijn als het eruit komt. Dus, omdat het natuurlijk via de baarmoederwand… de stoffen worden overgebracht en de placenta en dat soort dingen. Ja, maar ik mis het echt. En ik ben heel erg bang met het zwangerschapsbrein… straks als het wel lukt. Maar mensen zeggen eigenlijk dan weer wel als ze zwanger zijn… dat zij juist ook supergoed functioneren. Dus eigenlijk ze van tegenovergestelden. En de mensen die normaal gesproken zwanger zijn en geen ADD hebben… die voelen zich een ADD, want die vergeten van alles. Maar goed, ik kan daar niks over. Ik kan er niet over meepraten.

Jurian:
[1:08:55] Nou, het is natuurlijk wel… jullie signaleren dus allebei wel het probleem…

Jurian:
[1:08:58] dat er eigenlijk te weinig kennis over is. En het lijkt dan, als ik het zo deduceer, niet dat er aan de horizon al heel snel een nieuwe kennisgolf komt.

Francien Regelink:
[1:09:07] Nee, wat ik al heb geschreven, ik heb nu gewoon een partner, maar toen ik geen partner had en alleen staan een kinderwens, zat ik in het ziekenhuis en dan moet je allemaal interviewen. Zo zegt ze, ja, maar je hebt ADD, kan je dan wel een kind opvoeden? En dat is je eigen innerlijke stem al. En ik snap dat ze die vraag stellen, want dit is in het belang van zo’n kind. Maar ik dacht wel, zo, dit stellen ze niet aan iemand die geen ADD heeft. Dus ik vond dat ook wel confronterend op zo’n moment. Ik denk dat dat soms ook wel lastig is. Aan de andere kant…

Jurian:
[1:09:26] Meteen weer dat afwijsingmechanisme?

Francien Regelink:
[1:09:28] Ja.

Randal:
[1:09:29] Lijkt me logisch. Maar dat is wel heel herkenbaar, want als je bezig bent met, ik ken ook mensen die een heel IVF-traject hebben doorlopen, en het feit dat je daar zit alleen al, legt heel erg een vergootglas op, het stukje uit moeten leggen dat je een kind wilt. Terwijl genoeg mensen, die proberen het één keer, zijn zwanger, krijgen een staande ovatie, felicitaties, baby shower, en iedereen is op de, ik wou zeggen bruiloft, Maar na de geboorte komen ze langs. Ja, dat is natuurlijk wel heel cru. Dat dat makkelijk, soepel en zonder commentaar van buitenaf gaat.

Francien Regelink:
[1:10:04] Ik heb nu bijvoorbeeld in december een serie gemaakt. Baby, all I want for Christmas is you. Maar wat ik het allerergst van was het commentaar van mijn eigen omgeving. Die zei, moet je dat nou wel doen? Dit moet je dus niet doen. Dit geeft mijn allergrootste afwijs. Dit moet ik wel doen. Dit is wel hoe ik verwerk. Want het is niet altijd leuk. En je ziet negen van tien keer niet. Dat ik elke dag over zo’n stavel aan het heenplassen ben. Ik lach me natuurlijk vanaf. Maar het is te triest voor woorden. Dat ik de grootste Clear Blue sponsor ben van Nederland. Maar aan de andere kant. Ik denk dat wat handiger zou zijn voor vrouwen met ADD. Is dat daar groepen voor zijn. Maar die groepen mogen voor mij wel in de openbaarheid.

Randal:
[1:10:35] Voor jou wel ja. Ik heb al vaker benadrukt. En dat was de vorige keer met groot succes. Is dat op de Met Nerds om tafelslek zijn kanalen. In ieder geval een ADHD kanaal waar alle lotgenoten zitten. Daar is een opvallend percentage vrouw. Dus dat is ook wel leuk.

Francien Regelink:
[1:10:49] Mag ik nog één ding aan jou vragen? Want jij zei, wij hadden het namelijk net over afwijzingen. Maar ik heb ook last van afwijzingen. Klopt dat?

Jurian:
[1:10:57] Ja, maar alles wat ik doe benadruk vanuit angst. Dat herken ik heel erg. Maar dat komt ook weer vanuit mijn eigen traject met psychologen en dergelijke. Maar dat hangt in ieder geval nog niet samen met ADHD.

Randal:
[1:11:08] Tot zover deze aflevering van Met Nerds om tafel. En Met Nerds om tafel is een podcast door Jurrian Uwars en mij, Randall Peelen. En onze panelleden zijn Esther Krabbenam, Ruurt Sanders en Sander Bijleveld. Onze gastneurd van vandaag, Francine Regeling. Bedankt voor je komst en je wijze woorden. Waar kunnen mensen meer over jou te weten komen?

Francien Regelink:
[1:11:23] Ja, op Instagram en TikTok. Dus gewoon mijn voor- en achternaam, Francine Regeling. En in mijn boeken, dus drugs 1 en drugs 2. Maar dat is meer gewoon, ja, ik denk dat het mensen helpt. Dat is eigenlijk al leuk.

Randal:
[1:11:30] En je hebt de site en we hebben Google. Dus dat komt allemaal goed.

Francien Regelink:
[1:11:33] Precies. En als je gewoon Fransine Leesje Tieten nog eens intypt, dan kom je er ook.

Randal:
[1:11:36] Precies.

Jurian:
[1:11:37] En achteraf wel een hele goede catchphrase voor vindbaarheid.

Francien Regelink:
[1:11:39] Ja, alleen als je in een boekhandel naar het boek moet vragen, dat doe je dus niet zo gauw.

Jurian:
[1:11:43] Voor dat boek niet, maar voor de vindbaarheid nu helpt het.

Francien Regelink:
[1:11:46] Ja, klopt.

Randal:
[1:11:50] Ik vind het leuk dat als je jou intypt, dat dat eigenlijk het enige onderwerp is dat je vindt. Terwijl dit hele konijnenhol omtrent ADAD, daar weet je ook gewoon alles van. Dus dat vind ik wel bijzonder.

Francien Regelink:
[1:12:00] Ja, en ik weet ook alles van de konijnenhol, dus duo studieschulden. die schulden. En dat is ook wel gewoon gehoog.

Randal:
[1:12:04] Ja, ze hebben het niet eens over gehad. Nou ja, mail voor ons staat op onze site. Dat is mnot.nl. Enjoy onze Slack. Daar gingen 25 andere charmante, capabele en gezellige luisteraars je voor. En je kunt vragen stellen aan de volgende gasten uit het kanaal. Vragen van de luisteraar. Word je nou vriend van de show? Nou, dan hoor je echt tot de crème de la crème van onze vrienden. Want, hè, vriend van de show. Dan kom je in het clubhuis op onze Slack. Je krijgt toegang tot vier meetups per jaar. Stikkers, bier, veeltjes, vloeien door jouw briefbus. Je luistert zonder reclame, eerder dan de rest. En elke week met een pracht van een bonusaflevering. Voor nu hartelijk dank voor het luisteren. Tot de volgende keer.